حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمجتبی نورمفیدی: فقه معاصر را می‌توان از دو منظر نگاه کرد: گاهی معاصرت را قید ذاتی برای فقه می‌دانیم و گاهی معاصرت را قید احترازی و غیر ذاتی لحاظ می‌کنیم. شهید مطهری در خصوص ذاتی بودن قید معاصرت می‌فرماید: اگر اجتهاد متوجه مسائل جدید و با در نظر گرفتن نیازهای زمان نباشد، به معنای دقیق کلمه اجتهاد نیست... بنابراین، اجتهاد از این منظر نمی‌تواند از عنصر معاصرت تفکیک شود. مثلاً کتاب‌هایی که شیخ طوسی تألیف کرده، متناسب با شرایط آن زمان نگاشته شده است. معاصرت عنصری است که فقه را پویا می‌کند و به جایگاه اصلی خود برمی‌گرداند.