ضرب‌المثلی بین ما رواج دارد که می‌گوید: «خشک و تر با هم می‌سوزند»! آیا این اصطلاح درست است و در حقیقت هم مصداق دارد؟ آنچه در تعالیم اسلامی آمده است، این موضوع در زندگی حقیقی انسان درست نیست یا بهتر است بگوییم کاملاً درست نیست. آیات بسیاری در قرآن آمده است که می‌گوید در هنگام بلا و اتفاقات ناگوار معنوی، خداوند مؤمنان را نجات می‌دهد و راهی برای خروج آنان از مصیبت‌ها قرار می‌دهد. مصداق و مثال بارزش کشتی حضرت نوح بود که خداوند وسیله‌ای مشخص کرد برای نجات مؤمنان و همچنین قوم بنی‌اسرائیل که به دست حضرت موسی نجات پیدا کردند. در آیه 40 سوره هود آمده است: «حَتَّى إِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيهَا مِنْ کلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَأَهْلَک إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَ مَنْ آمَنَ وَ مَا آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِيلٌ»؛ تا آنگاه که فرمان ما در رسيد و تنور فوران کرد فرموديم در آن [کشتى] از هر حيوانى يک جفت با کسانت مگر کسى که قبلا درباره او سخن رفته است و کسانى که ايمان آورده‌اند حمل کن و با او جز [عده] اندکى ايمان نياورده بودند. این آیه کسانی را که ایمان آورده‌اند، تخصیص زده و اهل نجات معرفی می‌کند. در آیه 66 همین سوره آمده است: «پس چون فرمان ما در رسيد صالح و کسانى را که با او ايمان آورده بودند، به رحمت خود رهانيديم و از رسوايى آن روز [نجات داديم] به يقين پروردگار تو همان نيرومند شکست‌ناپذير است.» در آیه 81 این سوره از نجات حضرت لوط و خانواده‌اش که ایمان داشتند جز همسرش که ایمان نداشت، می‌گوید. همچنین در آیه 94 این سوره آمده است: «و چون فرمان ما آمد شعيب و کسانى را که با او ايمان آورده بودند، به رحمتى از جانب خويش نجات داديم و کسانى را که ستم کرده بودند فرياد [مرگبار] فرو گرفت و در خانه های‌شان از پا درآمدند. خداوند از عهد خودش در مورد «اهل اصلاح» در آیه 117 می‌گوید: «وَمَا کانَ رَبُّک لِيُهْلِک الْقُرَى بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا مُصْلِحُونَ»؛ و پروردگار تو [هرگز] بر آن نبوده است که شهرهايى را که مردمش اصلاح‌گرند، به ستم هلاک کند. نکته قابل توجه در این آیه این است که خداوند اهل اصلاح و نه ساکتان را که چشم‌شان بر گناه بسته است هم نجات داده و به هیچ وجه آنان را عذاب نمی‌کند. بنابراین اینکه می‌گویند خشک و تر با هم می‌سوزند، نه در مورد اهل ایمان صادق است و نه در مورد کسانی که به اتفاقات ناگوار و گناه کاری برخی مردم سکوت می‌کنند، صدق می‌کند. کسانی که از خدا اطاعت کردند و به دستورات او عمل کرده‌اند، هیچ‌وقت از سوی خدا مورد ظلم قرار نمی‌گیرند. تا جایی که اگر سهواً خطایی مرتکب شوند هم پس از توبه فورا مورد رحمت و بخشش خدا قرار گرفته و گناهانش به حسنات تبدیل می‌شود. خداوند در سوره هود ضمن شرح حال کافران از مؤمنان نیز سخن می‌گوید و اجر آنان را نزد خود محفوظ نگاه می‌دارد. پس در آیه 115 این سوره می‌فرماید: «وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ»؛ و شکيبا باش که خدا پاداش نيکوکاران را ضايع نمىگرداند. این آیات اطمینان قلبی اهل ایمان را زیاد می‌کند و به آنان برای دفاع از دین قدرت می‌دهد.