امام صادق(ع) از رسول خدا(ص) نقل فرمودند که خدای عزوجل می‌فرماید: به عزت و جلالم سوگند، من بنده‌ای را که می‌خواهم رحمت کنم، او را از دنیا بیرون نمی‌برم مگر اینکه بابت هر خطا و گناهی که کرده کفاره آن را بگیرم. بنده‌ام را به بیماری در بدنش یا تنگی در روزی‌اش یا ترس در دنیایش مبتلا کنم تا کفاره خطاهایش باشد. پس اگر باز چیزی بماند، مرگ را بر او سخت گردانم (تا آمرزیده و پاک بمیرد و پس از مرگ دچار عذاب نشود).
کلیات احادیث قدسی، ص ۱۰۸