صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

صدای انقلاب

محرومیت زدایی

صفحات داخلی

بین الملل >>  بین الملل >> تیتر یک بین الملل
تاریخ انتشار : ۱۴ آذر ۱۴۰۱ - ۱۳:۲۲  ، 
شناسه خبر : ۳۴۲۰۷۳
در رابطه با علل حمایت فرانسه از ناآرامی های داخلی ایران، می تواند در راستای تلاش برای به فراموشی سپردن اعتراضات مردم فرانسه است.
پایگاه بصیرت / گروه بین المللی

رویکرد اروپا بخصوص فرانسه نسبت به جمهوری اسلامی ایران، نشات گرفته از رفتارهای آمریکا است. از این رو حد منازعات و مذاکرات بین المللی اروپای مستقلی وجود ندارد و کشورهای اروپایی همواره در راستای سیاست های آمریکا تلاش کردند. برخی از کارشناسان بین المللی با استناد به رفتار اروپا با روسیه در بحران اوکراین و نوع کنشگری آنها با چین در مساله تایوان و موضع گیری متفاوت آنها در زمان ترامپ و بایدن نسبت مساله هسته ای ایران و برجام، مطرح می کنند که اروپا در سیاست خارجی از استقلال برخوردار نیست و  همواره بعنوان سخنگوی آمریکا رفتار کردند.  یکی از این کشورهای اروپایی که دنباله رو آمریکا است، فرانسه است. فرانوسی ها نشان دادند که تمام رفتارهای خود را بر اساس رضایت مندی آمریکا تنظیم می کنند و از این طرق  مجوز غارت کشورهای آفریقایی را آمریکا گرفتند. البته برخی در برخی موارد فرانسه برای رسیدن به بازار بزرگ ایران به دنبال گرفتن مجوز از آمریکا نیز بودند.  در دوران ریاست جمهوری ترامپ، فرانسه در کنار دو عضو دیگر تروئیکای اروپا، یعنی آلمان و انگلیس تمام سعی خود را به کار بست تا علاوه بر باقی ماندن ایران در برجام، کانال‌های مذاکره را باز و امیدها را برای بازگشت به بازار ایران زنده نگه دارد.
در دو سه ماه اخیر نیز فرانسه از اصلی ترین کشورهای حمایت کننده از آشوب و اغتشاش در ایران بوده است. تحرکات فرانسه در طول مدت اغتشاشات نشان می دهد که این کشور در کنار آمریکا بر خلاف منافع خود رفتار می کند و همواره تلاش می کند حمایت علنی از لیدرهای آشوب ها را بدست بگیرد. اگر فرانسه بعنوان پلیس بد در مذاکرات هسته ای رفتار می کرد، امروز نیز بعنوان شیطان کوچک در نار شیطان بزرگ نقش آفرینی می کند.

پرده نخست؛ دیدار با شیطان پاریس
طبق اعلام رسمی کاخ الیزه، امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه با برخی زنان که خود را «فعالان حقوق بشر ایران» می خوانند، دیدار و گفت و گو کرد. در این دیدار غیرمعمول، مکرون بدون توجه به روابط رسمی میان تهران- پاریس ترجیح داد با اپوزیسیون خارج‌نشین (بخوانیدکارمند وزارت امور خارجه آمریکا) رودر رو دیدار کند و خود را حامی ضد انقلاب نشان دهد.
طبق گزارش رسانه‌های فرانسوی، برنارد لوی راهبردنویس معروف فرانسه که در زمینه مداخله در امور داخلی سایر کشورهای جهان به بدنامی شهره است، زمینه دیدار رئیس جمهور فرانسه و مسیح علینژاد را فراهم کرد.
به نظر می‌آید حمایت سعودی- تل‌آویو از جریان های ضدایرانی، به‌ویژه سلطنت طلب‌ها و نیروهای برانداز سبب ایجاد این انگاره در دستگاه تحلیل الیزه‌نشین‌ها شده است که باید خط مشی رادیکال درقبال تهران اتخاذ کنند. در نظر پاریس اگر نظام سیاسی ایران به حیات خود ادامه دهد، اهرم فشاری خواهند داشت تا در میز مذاکره با جمهوری اسلامی معامله کنند و اگر به خیالشان تحولات به سمت جنگ داخلی و تجزیه ایران پیش برود، سهم بیشتری نسبت به سایر کشورها به چنگ خواهند آورد.
 
پرده دوم؛ سفر مشکوک مکرون به واشنگتن
در حالی که بسیاری از رسانه‌های جریان اصلی صحبت از دیدار و گفت و گو میان ایلان ماسک و مکرون در نیواورلئان درباره انطباق توئیتر با قوانین اروپایی می‌کنند، سفر وی به آمریکا روی دیگری نیز داشت. پنج شنبه گذشته رؤسای جمهور آمریکا و فرانسه در مداخله‌ای آشکار در امور داخلی ایران اقدام به انتشار بیانیه‌ای مشترک کردند و به حمایت از ناآرامی‌های داخل ایران پرداختند.

این بیانیه ضدایرانی با تأکید بر سه موضوع حقوق بشر، فعالیت‌های بی‌ثبات کننده و دست نیافتن ایران به سلاح هسته‌ای منتشر شد. با توجه سلسله تحولاتی که فرانسه در آنها حضوری فعال داشته است، به نظر می‌آید پاریس به دنبال همراه کردن واشنگتن برای حمایت از نیروهای برانداز است.
 
فصل سرما برای فرانسه و اروپا در حالی فرا رسیده است که آمریکا به برجام بازنگشته و تهران امتیازی برای بازگشت ثبات به بازارهای انرژی نداده است. در چنین شرایط پاریس به نمایندگی از اروپا به دنبال افزایش فشار به ایران برای توقف حمایت تهران از مسکو و دسترسی شرکت‌های چندملیتی به منابع طبیعی کشورمان است.

نیاز فزاینده غرب به منابع هیدروکربن موجب افزایش فشار آنها به کشورهایی همچون ایران، پادشاهی سعودی و ونزوئلا برای افزایش سطح تولید با هدف بازگشت ثبات به بازارهای انرژی در سطوح مختلف سیاسی- اقتصادی شده است.

پرده سوم؛ مهمان حاشیه ساز مجلس فرانسه
همزمان با سفر مکرون به آمریکا، فرح به همراه دختر رضا پهلوی در نشست ضد انقلاب در سنای فرانسه حضور یافت. در این نشست نمایندگان مجلس فرانسه با تکرار ادعاهایی همچون نقض حقوق بشر در ایران، حمایت خود را از ناآرامی‌های داخل کشور اعلام کردند. به نظر می‌آید فرانسوی ها پس از برقراری ارتباط با جریان‌های مختلف اپوزیسیون، گزینه «سلطنت» را برای تحمیل به حیات سیاسی ایران انتخاب کردند.
نوع پوشش اخبار مربوط به رضا پهلوی و اعضای خانواده وی نشان دهنده موج رسانه‌ای قوی برای بزک کردن چهره سلطنت‌طلبان در داخل ایران است. با آنکه پاریس خود را بزرگ‌ترین حامی دموکراسی و حقوق بشر در سراسرجهان معرفی می‌کند، اما بی‌توجه به نظام خودکامگی پهلوی و شکنجه ایرانی‌ها در زندان‌های ساواک به دنبال تحریف تاریخ و برساخت اپوزیسیون وابسته به غرب برای میهن‌مان است.
 
بهره سخن
حمایت تمام قد پاریس از براندازان و ناآرامی‌های داخل ایران موضوعی تک علتی نیست. نیاز غرب به منابع هیدروکربنی ایران با هدف بازگشت ثبات به بازارهای انرژی، ناامیدی از بازگشت شرکت‌های بزرگ فرانسوی به بازار ایران، تأخیر در تعیین تکلیف اجرای معاهدات هسته ای طبق توافق سال 2015، لابی صهیونیستی، سعودی و ... از جمله دلایل تهاجمی‌تر شدن رویکرد فرانسه درقبال ایران است.

«پلیس بد« مذاکرات هسته‌ای حال قصد دارد در نقش «فرشته نجات» مردم ایران ظهور و گزینه مورد نظر خود، یعنی سلطنت‌طلبان را به حیات سیاسی کشورمان تحمیل کند. پشت تمام شعارهای پر زرق و برق فرانسوی همچون دموکراسی، حقوق بشر و آزادی بیان منافع حیاتی این کشور همچون نفت و گاز و عمق راهبردی پنهان شده است.
غربی‌ها با استفاده از اهرم حقوق بشر به دنبال ایجاد مشروعیت اخلاقی و جهت‌دهی به افکارعمومی برای حمله رسانه‌ای، تحریم اقتصادی و تهاجم نظامی به کشورهای در حال توسعه هستند تا به این وسیله به تأمین حداکثری منافع ملی خود بپردازند. 

نکته پایانی نیز در رابطه با علل حمایت فرانسه از ناآرامی های داخلی ایران، می تواند در راستای تلاش برای به فراموشی سپردن اعتراضات مردم فرانسه است. چندین سال است که فرانسه با اعتراضات جلیقه زرد ها مواجه است. موضوعی که تداعی کننده جایگاه فرانسه بعنوان یک کشور بحران زده است  که نقض حقوق بشر، ناتوانی در تامین حداقل ها برای مرمان خود و عدم استقلال سیاسی در برابر آمریکا را مخابره می کند. 

نام:
ایمیل:
نظر: