مردم غیور ایران به خصوص آنها که دستی بر آتش جنگ و خط مقدم داشتند یا هم‌سن و سال انقلاب اسلامی بوده‌اند، نغمه‌های حماسی و زیبایی را به یاد دارند که با خود کوله‌باری از شوق وطن‌دوستی به همراه دارد. سرودهایی که در دل عاشقان میهن، شور دفاع و شجاعت را برمی‌انگیزد و چه کسی است که نداند گاه با همین ترانه‌ها و سرودهای حماسی ملتی به خروش می‌آمد و دل‌هایی آماده نبرد، تا عقب راندن دشمن پیش می‌رفت.
سرود «آمریکا آمریکا» اسفندیار قره‌باغی از آن دست نغمه‌هایی بود که دل هر ایرانی را برای مقابله و مبارزه با استکبار جهانی می‌لرزاند. سرودی که هنوز هم تازگی دارد و در نوع خود بی‌نظیر است و جاودانه در گوش همه ما ماندگار شده، اگرچه سازنده و سراینده آن در خوابی ابدی فرو رفته‌اند.
اسفندیار قره‌باغی، اول بهمن سال ۱۳۲۰ در تبریز به دنیا آمد؛ خواننده ایرانی که دارای مدرک معادل دکترای آواز کلاسیک (درجه۱ هنری) از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود.
او همانی بود که گفت: «من عاشق این خاکم. خون من، جان من، یعنی وطن من! مگر بی‌وطن بودم، که غربت‌نشین شوم. هر چند سال‌هایی را در خارج از کشور گذراندم ولی این دوری به قصد بازگشت بود. عرق ملی و صدا هر دو با هم حماسه می‌سرایند. به خاطر همین حس و حال بود که ۸۴۷ ترانه ملی در زمان جنگ تحمیلی خواندم. بار موسیقی حماسی و ملی را به دوش کشیدم. کار رزمی و میهنی کردم، آنچه که من کردم مثل اسلحه بزرگی بود علیه بیگانگان... .»
و چه درست و زیبا گفت. استاد قره‌باغی ۱۷آذر در بیمارستان ولیعصر(عج) تبریز دار فانی را وداع گفت.