تعظیم شعائر دینی یکی از دستورات خداوند در قرآن است. شعائر به معنای علامت‌هاست و در آموزه‌های قرآنی و دینی برای معرفی دین، مکتب، دعوت به خداوند و دوری از شیطان است. شعار دادن و نشان دادن علامت از یک امر دینی جزء شعائر است که در شکل‌های گوناگون به‌کار گرفته می‌شود. در آیه 158 سوره بقره، صفا و مروه، شعائر الهی معرفی شده است؛ اما از نظر تمام علمای اسلام، محدود به آن نیست؛ بلکه عمومیت دارد. صاحب جان هندی از علمای حنفی‌مذهب اهل سنت ذیل آیه 32 سوره حج می‌نویسد: «هرچه که از دیدن آن خدا به یاد آید شعائر خداست و شعائر الله اختصاص به صفا و مروه ندارد.» در کتاب حجت‌الله البالغه از دهلوی نیز نقل شده است: «بزرگ‌ترین شعائر و نشانه‌های خدا چهار چیز است: قرآن، کعبه، پیامبر و نماز.» در کتاب الطاف القدس نیز آمده است: «محبت شعائرالله عبارت است از محبت قرآن، پیامبر و کعبه، بلکه هر چیز که به خدا منتسب باشد، حتی اولیای خدا.» آیت‌الله مکارم‌شیرازی نیز تصریح می‌کند: «عمومیت مفهوم آیه 32 سوره حج(تعظیم شعائر الهی) نسبت به تمام شعائر اسلامى به قوت خود باقى است و هیچ‌گونه دلیلى بر تخصیص آن به خصوص قربانى یا همه مناسک حج وجود ندارد.»(تفسیر نمونه، ج 14، ص ۹۷) اذان، جزء شعائر الهی قرار گرفت؛ به دلیل اینکه زمان نماز را به مردم یادآوری کرده و بندگان با شنیدن آن به یاد خدا می‌افتند؛ بنابراین هنگامی که می‌خواهیم کسی را به یاد خدا بیندازیم، می‌توانیم از نشانه‌ها و علاماتی استفاده کنیم که خاص آن موضوع باشند.
انقلاب اسلامی که به بیان امام خمینی(ره) انفجار نور بود (منظور همان نور الهی است) با کمک خداوند به پیروزی رسید و در جهت عمل به دین خدا و طریق بندگی خدا قرار گرفت. پس جزء شعائر قرار دارد و باید با علامت و نشانه‌ای خاص یادآوری شود. یکی از شکل‌های تعظیم شعائر و یادآوری آن «راهپیمایی» است؛ یعنی بیرون آمدن از خانه‌ها و حرکت به مکانی خاص به‌جهت یادآوری این اتفاق مهم، همچنین برای یادآوری ذهنی و عملی این هدف خاص به دیگران و نیز خشمگین ساختن و دور کردن دشمن، می‌توان از راهپیمایی یاد کرد. در آیه 120 سوره توبه، خداوند مردم مدینه را برای قدم زدن در راهی که دشمن را خشمگین سازد، مستحق پاداش می‌داند و می‌فرماید: «وَلا يَطَئُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ...؛ يا قدمى كه كافران را خشمگين سازد برندارند يا به دشمن دستبردى نزنند، مگر آنكه عمل صالحى برايشان نوشته شود كه خدا پاداش نيكوكاران را تباه نمى‌سازد.» بیرون آمدن از خانه و در کنار یکدیگر حرکت کردن تا رسیدن به مکانی خاص، حتی اگر بدون مراسم خاص باشد، می‌تواند کارایی بالایی داشته باشد و مردم را به یاد یک موضوع مهم بیندازد. جشن پیروزی انقلاب جزء شعائر الهی است و یادآور روزی است که مردم ایران از قید و بند تفکری ستمگرانه بیرون آمدند و توانستند اهداف الهی و دینی خود را پیگیری کنند. دقیقاً به‌همین دلیل است که ده روز قبل از پیروزی انقلاب را دهه فجر نام‌گذاری کرده‌اند. طلوع فجر، طلوع خورشید معرفت و اخلاق بود و مردم انقلابی با پیاده‌روی خود، جهانیان را به یاد خداوند و کمک‌های خدا می‌اندازند.