انسان‌ها باغبان وجود خودشان هستند، پس در باغ وجودت گل بکار! درونت را گلستان کن، علف‌های هرز باغ وجودت، همچون کبر، حسد، خشم، کینه، نفرت و دروغ را هرس کن! کاری کن تا خدا باغ وجودت را نظاره کند که او به وجودت برکت و زیبایی می‌دهد. آنگاه از گرما و نورانیت قلبت، دل دیگران را گرما و نور ببخش و به معنای حقیقی زندگی کن! هرچه دلت گرم‌تر، مهربانی‌ات بیشتر و روزگارت آبادتر... .