در کلمات اولیای خدا سوره مبارکه فجر با عنوان سوره امام حسین(ع) شناخته شده است. امام صادق(ع) فرمودند: «اقرَءوا سورَه الفَجرِ فی فرایِضَکُم و نَوافِلِکُم فَانَّها سورَهُ الحُسین بن علی(ع) وارغَبوا فیها رَحِمَکم الله تعالی... مَن ادمَنَ قراءَهَ والفَجر کانَ مع الحسین بن علی(ع) فی درجَتِه فی الجَنَّهِ»؛ سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحبّ خود بخوانید که این سوره حسین‌بن‌علی(ع) است، و به آن تمایل ورزید، تا خدا شما را مورد رحمت خود قرار دهد... هر که پیوسته سوره فجر بخواند، با حسین‌بن‌علی(ع) در بهشت، هم درجه خواهد بود. بر اساس این روایت، کسی که با این سوره نورانی انس بگیرد، به او بشارت داده شده که در قیامت حشرش با امام حسین(ع) خواهد بود. نکته مهم اینکه اینجا فقط صحبت از قرائت این سوره نیست. حشر با امام حسین(ع) در قیامت که مقصد همه سالکان و عارفان و مجاهدان است، به این سادگی میسر نیست. اگر کسی صرفاً این سوره را قرائت کند، چنین رتبه‌ای به او داده می‌شود؟ مناسبت حکم و پاداش و موضوع، مطلب مهمی است. معنای روایت این است که اگر کسی با این سوره انس بگیرد و به حقیقتش دست یابد و به مضامین عالی آن ایمان بیاورد و به مقاصدش التزام پیدا کند و خودش را بر آن اساس بسازد، شخصیت حسینی پیدا می‌کند؛ چرا که این سوره، سوره امام حسین(ع) است. آنچه با امام حسین(ع) در دستگاه الهی مرتبط می‌شود، معمولاً از سرعت و رونق ورای تصوری برخوردار است؛اما اینجا خیلی صریح به این مطلب اشاره شده و چنین بشارتی داده‌اند: «مَن ادمَنَ قراءَهَ والفَجر کانَ مع الحسین بن علی(ع) فی درجَتِه فی الجَنَّهِ.» سوره امام حسین(ع) با سوگندهایی آغاز می‌شود و در ادامه، سنت الهی درباره تاریخ و جهان را معرفی می‌کند؛ خصوصاً در ارتباط با مستکبران و راه رسیدن به مقامات عالی انسانی. کلمه «فجر» اولین سوگندی است که در این سوره آمده است... سوگند به سپیده دم و به شب‌های دهگانه و به جفت و تاق و به شب وقتی سپری شود. آیا در این برای خردمند [نیاز به] سوگندی [دیگر] است. این بخش نخست سوره مبارکه فجر است که شامل پنج آیه ابتدایی آن می‌شود. جالب است که اولین قسم، سوگند به فجر و سپیده و روشنایی و آغاز روشنایی است که پس از شبی تاریک می‌رسد؛ شبی که به نظر می‌رسد پایانی نداشته باشد. با رشحات اول صبح، شب شکافته می‌شود و این فجر، خودش یک سرآغاز است. پس سوگند به فجر، سوگند به امید، روشنایی، آینده، امید پس از ناامیدی و آسانی پس از سختی است.