تو نه اولین و نه آخرین مسافر این دنیایی. بنابراین از آنچه داری، لذت ببر و به نداشته‌هایت مشغول نشو که شکر بر داشته، آنها را افزایش می‌دهد و غصه نداشته‌ها تو را از لذت و حرکت باز می‌دارد. فانوس وسعت دیدت را از روی شاخه «نداری‌ها» بردار و بر شاخه «داشته‌هایت» که موتور محرک روزهای آینده‌ات هستند آویزان کن. همیشه پشیمانی‌ها از دل کم‌کاری‌ها و کم‌دیدن‌ها زاییده می‌شود برخیز و به پشتوانه چراغ روشن داشته‌هایت، آینده‌ات را قدم بزن.