امیرالمؤمنین امام علی(علیه‌السلام) می‌فرماید: «همانا من، شأن خود را برتر از آن مى‌دانم كه مردم را از چيزى بازدارم كه خود از آن باز نمى‌ايستم، يا آنان را به چيزى فرمان دهم كه خود در انجام آن كار از آنان پيشى نمى‌گيرم، يا از آنان به خاطر كارى كه مورد رضايت پروردگارم نيست، راضى باشم. پس دوستِ مهربان، آن كسى است كه تو را به سراى آخرت فرا بخواند و در عمل كردن براى آن، تو را يارى كند.»
غرر الحكم، ح 3780