با ورود انقلاب اسلامی به دومین مرحله خودسازی، جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی، رهبر فرزانه انقلاب امام خامنه‌ای توصیه‌های هفت‌گانه‌ای را در بیانیه گام دوم انقلاب مطرح کردند؛ پیش از هر چیز، نخستین حرکت جهادی در تحقق این هفت توصیه را «امید و نگاه خوش‌بینانه» به آینده می‌دانند. لازمه این جهاد، شناخت میدان‌های تأثیرگذار امیدآفرینی است؛ مانند خانواده، مدرسه و نهادهایی که در عرصه تربیت نسلی امیدوار است. در این میان، نقش خانواده به منزله مهم‌ترین نهاد تربیتی، با راهکارهایی می‌تواند فرزندان، خانواده و در نهایت جامعه‌ای امیدوار را تشکیل دهد.
اولین گام در پرورش و تقویت امید در خانواده، وجود والدینی موفق پیش روی فرزندان است. بنابراین نخستین سوال والدین از خود این است که آیا ما والدین موفق و امیدواری هستیم؟
از شاخصه‌های موفقیت، نظم در برنامه‌ریزی و مدیریت زمان است. نظم به معنای داشتن رویه‌ای مشخص است و این با عادات روزانه فرق دارد و حتی می‌توان چنین ادعا کرد که این رویه‌ها هستند که عادت‌ها را شکل می‌دهند. بدیهی است که معنای رشد در زندگی پرورش خوبی‌هاست و نظم هم یکی از صفات پسندیده و مورد تأکید برای افراد و جامعه است که همه باید در رشد و پرورش آن تلاش کنند.
اميرالمؤمنين(ع) فرمود:همه وقت مؤمن پر است و او در همه وقتش به کارهای مثبت اشتغال دارد.
اگر ما برای خود کار تعریف نکنیم، پدیده‌ها و اطرافیان ما این کار را انجام خواهند داد!
اميرالمؤمنين(ع) به فرزندان خود چنین توصیه کردند و فرمودند:«شما و همه فرزندان و کسانم و هر کسی را که نوشتهام به او می‌رسد، به تقوای خدا و نظم داشتن در کارتان سفارش می کنم.»