خیر و برکت عالم

آن خزینه‌ای که عالَم از آن خزینه خرج می‌شود و تمام هم نمی‌شود، امامت و ولایت است. تمام اشیا و موجودات عالم از وجود نازنین امام زمان(عج) ناشی شده است؛ امام زمان(عج) خزینه خداست. امام زمان(عج) یکی از برکات جهان شمولی است که خداوند متعال، عالَم برزخ و بهشت و تمام عوالم را از این خزینه‌اش خرج کرده است و خزینه هم، دست نخورده باقی مانده است. زیارت جامعه کبیره، همه امامان ما را یک حقیقت معرفی می‌کند: «همانا روح‌های شما و نور شما و طینت شما، واحد است.»(من لا يحضره‌الفقیه، ج‏2، ص613) اینها یک حقیقت هستند. یک خزینه از خزائن الهی هستند؛ اما جلوه‌های مختلف هستند. آیینه‌ها و نمودهای مختلف هستند و گرنه یک حقیقت هستند؛ نه کم می‌شوند و نه زیاد. انبیا از این خزینه استفاده کردند؛ اولیای الهی از این خزینه برگرفتند؛ اشقیا هم از این خزینه برگرفتند. تمام موجودات عالم، همه جلوه‌های حضرت مهدی(عج) هستند؛ همه پیاده شده‌های این خزینه هستند؛ همه حرف هستند و همه این کلمات و کتابات معیَّن شده، همه از آن روح و آن عِلم و آن وجود نازنین امام زمان(عج) پیاده شده است. این یک حقیقت عالی عرفانی است که اگر شما متوجه بشوید که هستید، آن وقت وابستگی دائمی خود را به امام زمان(عج) درک خواهید کرد. دل پاک می‌خواهد که این حرف‌ها را متوجه بشود؛ به علم نیست؛ به نورانیت است. متوجه خواهید شد که دم به دم وجود ما تازه می‌شود؛ هر لحظه ما یک حرف از حروف خدا هستیم. ما دائماً از خدا وجود می‌گیریم؛ دائماً از وجود امام زمان(عج) خیر و برکت دریافت می‌کنیم. اگر می‌بینیم، به اذن امام زمان(عج) می‌بینیم؛ اگر می‌شنویم به اذن امام زمان(عج) می‌شنویم؛ اگر قیام می‌کنیم، با نیروی امام زمان(عج) قیام می‌کنیم؛ اگر می‌نشینیم، با نیروی امام زمان(عج) می‌نشینیم؛ لذا انفکاک [و جدایی] بین انسان و انسان کامل که حضرت حجت(عج) است، یک لحظه هم مُحال است. امام زمان(عج) از هیچ موجودی جدایی ندارد؛ لذا فرمود: «خداوند متعال، زمین را به نور رب روشن کرد.»(زمر/ 69) این نور ربی که تمام زمین، تحت الشعاع و در پرتو آن است، ائمه فرموده‌اند که این نور، وجود نازنین امام عصر(عج) است. برکات زمین به دست امام زمان(عج) است. تأثیر و تأثّر در فعل و انفعالات همه‌ امور زمین، همه با عنایت امام زمان(عج) است. لذا شما در زیارت جامعه کبیره می‌گویید: «خدا عالم وجود را با شما آغاز کرد و با شما به پایان می‌برد و به وجود شما، باران را نازل می‌کند و به خاطر شما، غم و اندوه را می‌گشاید و سختی و گرفتاری را برطرف می‌کند.»

(من لا يحضره‌الفقیه، ج‏2، ص615)