جهانی‌سازی متفاوت با جهانی شدن است. جهانی شدن امری طبیعی تلقی می‌شود، هرچند نمی‌توان به دلیل آثار و پیامدهای مخربی که بر آموزش و پرورش ملت‌ها دارد، از آن غافل بود. گاهی اوقات، جهانی شدن آنچنان که «شولت» در معانی پنج‌گانه این مفهوم آورده است، به معنای نوسازی غربی به ویژه در شکل آمریکایی آن است.(عصاره، 1391: 70) در این صورت جهانی شدن همان جهانی‌سازی است. جهانی‌سازی در معنای کلی از نمونه‌های نفوذ ساختاری است. جهانی‌سازی آن‌گونه که «رابرتسون» می‌گوید: «فرآیند اجتناب‌ناپذیری نیست که بشریت آن را تجربه می‌کند؛ بلکه اراده‌ای است معطوف به دگرگون‌سازی جهان. بنابراین بهتر است از جهانی کردن با عبارت درست‌تر، غربی کردن جهان سخن رانده شود. جهانی شدن یک فرآیند تابع نیروهای ساختاری و غیرارادی، بلکه نوعی تحمیل فرهنگ غرب بر جهان غیرغربی است که توسط عوامل و اراده‌های اقتصادی‌ـ سیاسی نیرومند انجام می‌شود.»(عباسی و حبیبی، 1392: 60) در این معنا جهانی‌سازی آموزش و پرورش، ایجاد نظام آموزشی و تربیتی واحد جهانی مبتنی بر مبانی معرفتی نظام سرمایه‌داری است. به بیان واضح‌تر، جهانی‌سازی تعلیم و تربیت طرحی پیچیده و پروژه‌ای است که نظام سرمایه‌داری تلاش دارد جهت‌گیری‌ها، برنامه‌ها، شیوه‌ها، ساختارها، اهداف و محتوای تعلیم و تربیت را مبتنی بر فلسفه اومانیسم و ایدئولوژی نئولیبرال به یک نظام واحد جهانی تعلیم و تربیت تبدیل کند. جهانی‌سازی تعلیم و تربیت، سکولاریزه کردن تمام‌عیار محتوای آموزش و تربیت است. در فرآیند جهانی‌سازی آموزش و تربیت، میزان اختیار تصمیم‌گیری‌های آموزشی کشورها باید به تدریج کاهش یابد و مراکز تصمیم‌گیری فراملی یا جهانی جایگزین آن شوند. یکی از وجوه جهانی‌شدن می‌تواند به صورت ملحق شدن به یک نظام آموزشی بین‌المللی باشد که در آن مدارس کشورهای دنیا می‌توانند از برنامه آموزشی هماهنگ برخوردار باشند؛ مانند مؤسسه IBO که بیش از هزار مدرسه ابتدایی و راهنمایی را در سراسر دنیا پوشش می‌دهد. شاید سند ۲۰۳۰ یونسکو، گسترده‌ترین و فراگیرترین اقدام نظام سلطه جهانی برای جهانی‌سازی آموزش و پرورش است که در سپتامبر 2015(شهریور 1394) در دستور کار سازمان ملل قرار گرفت. این سند در هدف چهارم برنامه توسعه پایدار 2030 سازمان ملل منعکس شد. یونسکو هم به منزله سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی وابسته به سازمان ملل موظف شده است این هدف را به طور خاص در کشورها پیگیری کند. وقتی کشوری به این نظام آموزشی و تربیتی جهانی پیوست، پس از گذشت مدتی، هدایت نظام آموزشی آن کشور در اختیار ایدئولوگ‌ها و نظریه‌پردازان نظام جهانی سلطه قرار خواهد گرفت.