از مطالب مهم در موضوعات جهاد تبیین توجه به نوع و نحوه ارتباطی است که بین دنیا و آخرت برقرار است. قرآن نظام دنیا را اعتباری دانسته که سرانجام باید به نظام حقیقی منتهی شود. زندگی دنیا مجموعه‌ای از قراردادهاست که با پایان پذیرفتن عمر بشر پایان می‌پذیرد و انسان وارد نظام فردی حقیقی می‌شود. در این دنیا افراد در سعادت و شقاوت یکدیگر شریک و مؤثرند و به همین دلیل مسئولیت و سرنوشت مشترک نیز وجود دارد و اگر کسی بخواهد گناهی مرتکب شود، دیگران باید مانع او شوند. رابطه‌اى که بین این دو نشئه(جهان) از حیات انسان وجود دارد، رابطه‌اى است چون کاشتن و برداشتن. دنیا فصل کاشت و حرکت و تکاپو و عمل است و آخرت فصل برداشت نتیجه همان تلاش‌ها و زحماتى که در دنیا کشیده شده است. آخرت برگ دیگرى از حیات انسان است که توأم با بقا و جاودانگى است و سعادت و شقاوت آدمى در آخرت، در گرو عقاید و رفتار او در دنیاست. حضرت امیرالمؤمنین(ع) مى‌فرماید: «إِنَّ الْيَوْمَ عَمَلٌ وَ لا حِسابَ وَ غَداً حِسابٌ وَلا عَمَلَ»؛ در دنیا کار است و محاسبه نیست و فردا محاسبه است و کار نیست.
رهبر معظم انقلاب درباره عدم تفکیک دنیا و آخرت در نخستین نشست اندیشه‌های راهبردی در تاریخ 10/9/1389 فرمودند: «بعد مسئله عدم تفکیک دنیا و آخرت است؛ «الدّنیا مزرعةُ الاخرة» که به نظرم بعضی از دوستان هم اشاره کردند؛ این خیلی مهم است. دنیا و آخرت از هم جدا نیستند. آخرت ما آن روی سکّه دنیای ماست. «وَ اِنَّ جَهنَّمَ لَمُحِیطَة بِالکافرین»؛ کافر همین حالا در جهنّم است، منتها جهنّمی که او نمی‌فهمد که الان در جهنّم است؛ بعد که این تجسّم پیدا کرد، می‌فهمد. «ای دریده پوستین یوسفان/ گرگ برخیزی از این خواب گران». الآن او گرگ است، منتهی احساس گرگی نمی‌کند. ما هم که چشم‌مان بسته است، او را گرگ نمی‌بینیم؛ امّا وقتی‌که از خواب بیدار شدیم، می‌بینیم این گرگ است. پس پیوستگی دنیا و آخرت به این معناست. این‌جور نیست که حالا مثلاً فکر کنیم دنیا مثل بلیت‌های بخت‌آزمایی است؛ نه، اصلاً آخرت آن روی این دنیاست، آن روی این سکّه است.» تبیین در مسائل بنیادی دینی و فکری اذهان جامعه را پرورش می‌دهد و انسان‌ها در پرتو فهم و ادراک آموزه‌ها و تعالیم دینی زندگی فردی و اجتماعی مقید و نظام‌مندی را با معیار و غایتی که دین در اختیار آنها می‌گذارد، اختیار می‌کنند و راه سعادت می‌پیمایند.