شصت سال قبل در 25 شوال، دژخیمان پهلوی همچون مغولان چندین ساعت به طلاب و عزاداران امام صادق(ع) هجوم برده و با ضرب و جرح، شاگردان و دلباختگان امام ششم را به خاک و خون کشیدند تا به خیال خود با بستن دهان عالمان دین، روند ضد اسلامی خود در ایران را پیش ببرند[...]
مطالعه فرآیند پیروزی انقلاب اسلامی نشان می‌دهد، سرچشمه حرکت عمومی ملت ایران در روند پیروزی بر طاغوت و تغییر نظام شاهنشاهی، به نوروز سال 1342 باز می‌گردد. به تعبیر دقیق‌تر سالروز شهادت امام صادق(ع) و تجمع بزرگ طلاب و مردم در قم در اعتراض به اقدامات ضد دین و ضد مردم رژیم طاغوت، سرآغاز تحولاتی شد که سرانجام آن وقوع مردمی‌ترین انقلاب تاریخ بود.
شصت سال قبل در 25 شوال، دژخیمان پهلوی همچون مغولان چندین ساعت به طلاب و عزاداران امام صادق(ع) هجوم برده و با ضرب و جرح، شاگردان و دلباختگان امام ششم را به خاک و خون کشیدند تا به خیال خود با بستن دهان عالمان دین، روند ضد اسلامی خود در ایران را پیش ببرند؛ اما هوشمندی امام خمینی(ره) در این واقعه سبب شد تا این حادثه تلخ بر مبنای قرآنی «ان مع العسر یسرا»، به حلاوت پیروزی بدل شود.
در حالی که رژیم وقت تلگراف‌های امام خمینی(ره) را رصد می‌کرد تا مانع ارتباط ایشان با علما شود، ایشان با پیام‌ها و نامه‌های مکرر خود توانستند این حادثه دردناک را در جامعه نشر دهند؛ به گونه‌ای که علمای تهران و چندین شهر دیگر حتی نجف را به واکنش وا داشتند و حتی تعدادی از بازاریان و مردم تهران در دفاع از روحانیت به اعتصاب دست زدند. روند این اقدامات تا عاشورای سال 1342 ادامه داشت و منجر به فاجعه خونین 15 خرداد شد که از آن روز رژیم مستبد طاغوتی به سراشیبی سقوط افتاد.
متأسفانه، به دلیل جانمایی نادرست حادثه فیضیه در تقویم ملی ایران، اهمیت این روز و نقش مهم آن درست تبیین نشده است. چه آنکه موضوعیت تجمع فیضیه در آن سال شهادت امام صادق(ع) بوده است، نه دوم فروردین! پس از آن روز و واقعه بود که ماهیت ضد دین رژیم فاش شد و مردم مسلمان ایران با جان و دل به میدان آمد تا از دین و آیین و کشور خود دفاع کنند. دقت در حادثه خونبار فیضیه نشان می‌دهد‌ـ همانگونه که حضرت امام(ره) در منشور روحانیت اذعان داشته است‌ـ روحانیت اصیل همواره پیشگام نهضت‌های مردمی و ضد ظلم بوده و اولین قربانی‌های میدان مبارزه، علما بوده‌اند و همچنین، با افتخار پایگاه اسلام و تکیه‌گاه محکم برای محرومان و مستضعفان بوده‌اند و از شهادت و جانبازی هراسی نداشته‌اند. امروز نیز همچون سده‌های گذشته «روحانیت اصیل و انقلابی» با اقتدا به مکتب جعفری و پیروی از فرهنگ عاشورا و اهل بیت(ع) در دفاع از اسلام و مسلمین، با تمام وجود در میدان آماده ایستاده است و سربازی برای امام زمان(عج) و امت ایشان را افتخار دنیا و آخرت خویش می‌داند. در همه این سال‌ها با پیروزی انقلاب اسلامی همچون پیش از آن، روحانیت در دفاع مقدس و سایر صحنه‌های حضور، همچون پیشینیان خویش با سینه ستبر و شجاعانه و خالصانه، خادم و جانفدای مردم و اسلام است. امروز پیشگام هر حرکت جهادی مانند خدمت‌رسانی، سازندگی، کمک‌رسانی در سیل و زلزله و کرونا و... روحانیون و طلاب انقلابی هستند که بر سر آرمان‌های خود ایستاده‌اند و عقب ننشسته‌اند. از شهید «سیدیونس رودباری» تا شهید «آرمان علی‌وردی»، هزاران شهید حوزه و روحانیت همگی با همین روحیه احساس وظیفه و مسئولیت مدافع ارزش‌ها و نیازها و مطالبات مردم هستند و همین امر موجب محبوبیت علمای انقلابی بین مردم بوده و اکنون نیز چنین است. مردم و به ویژه مستضعفان جامعه به خوبی ارزش خدمتگزاری به دین و مردم را فهم می‌کنند. امروز در مقایسه با 60 سال قبل، جریان روحانیت به برکت انقلاب اسلامی هم از نظر کمیت و هم از نظر کیفیت رشد چشمگیری داشته است و به همین نسبت رابطه دو سویه روحانیت‌ـ مردم نیز تقویت و تکثیر شده و این رابطه مبارک در عرصه‌های گوناگون وجود دارد.
از سوی دیگر، اگر در فیضیه 1342 ساواکی‌ها و بهایی‌ها و ایادی رژیم صهیونیستی و نوکران سلطنت و طاغوت به روحانیت بی‌دفاع و عزاداران تاختند و کینه خود را علنی کردند، امروز هم دشمنان روحانیت همان طیف‌ها هستند که چون روحانیت را پیشتاز و صاحب نفوذ در اذهان و قلوب می‌دانند، برای مقابله با مردم و ارزش‌ها با روحانیت و حوزه دشمنی می‌کنند و همانند سال 1342 که بزدلانه بر حوزه تاختند، در سال 1402 هم با همان افکار و شیوه کهنه، اما با ابزار و وسایل جدید علیه دین و روحانیت فعالیت می‌کنند و گاهی به ضرب و شتم نیز دست می‌زنند، اما تجربه همه این سال‌ها نشان داده است، از آنجا که روحانیت شیعه و شاگردان مکتب جعفری همواره از مردم و در کنار مردم بوده‌اند، این‌گونه اقدامات اگرچه موجب شهادت و جانبازی برخی از طلاب و علما شده است؛ اما در مجموع ارادت مردم به علما را بیشتر کرده است.
همانگونه که مردم برای «شهید سلیمانی» میدان جهاد سخت ارزش و منزلت قایلند، «شهید سلیمانی» عرصه جهاد تبیین و فقاهت را نیز دارای شأن و مقام والا می‌دانند. همراهی با مردم، زهد و ساده‌زیستی، مبارزه با ظلم و مطالبه‌گری، علمیت و فقاهت، تواضع، اخلاص و کار برای خدا، شجاعت و به روز بودن در یک کلمه انقلابی بودن توقع همیشگی مردم از روحانیت اصیل مروج اسلام ناب است.