قطب نما 279 / ایران امام

بردگی جدیدی به نام کاپیتولاسیون که اکنون هم کسی شاید معنای آن را نداند! مشکل امام این سخنان هم نبود مشکل امام این بود که از زمانه جلوتر بود و می دانست که آمریکا،انگلیس و اسرائیل کمر به نابودی ایران بسته اند. امام می دانست که وقتی ما در جنگ جهانی اول بیطرف بودیم ،انگلیس بیش از 40 درصد جمعیت ایران یعنی قریب به 10میلیون ایرانی را برا اثر قحطی هلاک کرد، قحطی بزرگ در ایران مردم را به مردار خواری وا داشته بود و مرده ها مثل تلی از هیزم روی هم انباشته شده بودند،کسی نبود آنها را دفن کند. امام دیده بود که چگونه انگلیس در سال ۱۳۱۶ در زمان رضا خان کوه آرارات را از ایران جدا کرد و به ترکیه بخشید؛ امام دیده بود که در زمان رضا خان چگونه «دشت امید» به مساحت آن۳ هزار کیلومترمربع بود را دشت ناامید نامید و به افغانستان واگذار کرد،هم سرزمین را داد و هم آب هیرمند را ... دیده بود که رضاخان حق کشتیرانی در اروندرود به‌جز ۵ کیلومتر از آب‌های مقابل آبادان را به عراق واگذار کرد امام این جمله محمد رضا در سال1349در روزنامه گاردین را دید که: «بحرین با توجه به این‌که ذخایر مروارید در سواحل آن به پایان رسیده است، از نظر ایران اهمیتی ندارد»! امام شنید که هویدا نخست‌وزیر شاه درباره جدایی بحرین گفت: "به هیچ کس مربوط نیست، دختر خودمان بود، به هرکس می‌خواستیم شوهرش دادیم!"