صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

صدای انقلاب

محرومیت زدایی

صفحات داخلی

صبح صادق >>  دین >> یادداشت
تاریخ انتشار : ۲۷ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۳:۰۱  ، 
شناسه خبر : ۳۴۷۹۲۰

آیت‌الله حائری‌شیرازی: من عمامه‌سرم، روحانی‌ام، امام جمعه شما هستم. سر دریاچه سد درودزن با بچه‌هام قلاب(ماهی‌گیری) می‌انداختم؛ در همین سن پیری، چرا؟! چون اگر پدر با بچه تفریح نکرد، بچه با دیگری تفریح می‌کند. پدر اگر با او رفیق نشد با دیگری رفیق می‌شود! دین اسلام اینگونه است، پیغمبرتان با حسنین(ع) بازی می‌کرد، شتر بازی می‌کرد، خم می‌شدند و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) روی او سوار می‌شدند، می‌گفتند چه شتر خوبی ا‌ست، شتر شماست و چه سوار خوبی شما هستید. تا هفت سال باید بچه مثل ارباب، بابا مثل نوکر باید باشد. در این صورت بچه در بزرگی حرف حساب حالیش می‌شود.

نام:
ایمیل:
نظر: