صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

صدای انقلاب

محرومیت زدایی

صفحات داخلی

صبح صادق >>  خرد >> یادداشت
تاریخ انتشار : ۲۷ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۴:۱۰  ، 
شناسه خبر : ۳۴۷۹۲۷
چهره پنهان سیاست‌ـ ۸۲
پایگاه بصیرت / سیامک باقری
آنچه قدرت‌های غربی در سند توسعه پایدار طراحی کرده‌اند، در واقع منظومه فکری، فرهنگی و عملی برای همه‌ جهان است. در واقع این سند، توسعه سبک زیست غربی در کل جهان است. سند آموزشی 2030 جزء هدف چهارم سند توسعه پایدار است. این سند، یکی از اسناد اقدامی
plan of action در سطح بین‌المللی به شمار می‌آید. عناوین جذاب و فریبنده این سند، مانند «ترویج شیوه‌های زندگی پایدار»، «تساوی جنسیتی»، «ترویج ‏فرهنگ صلح و نبود خشونت»، «شهروندیِ جهانی»، «احترام به تنوع فرهنگی» و «همکاری‌های بین‌المللی برای تربیت ‏معلم» از یک ‌سو و لزوم تبعیت از قواعد و نظم بین‌المللی و الزاماتی که این سند به منزله مصوبه سازمان ملل به دنبال دارد از سوی دیگر، بسیاری از کشورها را به پذیرش آن متمایل کرد.  با این حال، یکی از دلایلی که سند 2030 را باید به مثابه نفوذ ساختاری تلقی کرد، خاستگاه ایده اولیه سند ۲۰۳۰ یونسکو و روند تنظیم و طراحی آن است. ایده اولیه این سند به پس از پایان جنگ سرد برمی‌گردد که کارشناسان آمریکایی برای بسط و توسعه فرهنگ آمریکایی در سراسر جهان ارائه دادند. برای تبدیل شدن این ایده به یک سند یا اقدام جهانی، نشست‌های گوناگونی ترتیب داده شد. از جمله نشست «آموزش برای همه» در سال 1990 (1369ش)، در شهر جامتین تایلند با همکاری پنج سازمان بین‌المللی (یونسکو، یونیسف، صندوق جمعیت سازمان ملل، بانک جهانی برنامه عمران سازمان ملل متحد)، کنفرانس آوریل 2000 در شهر داکار سنگال، که طی آن، سندی با عنوان «چارچوب عمل داکار» طراحی و برنامه‌ای 15 ساله برای «آموزش برای همه» ارائه شد. برای تکمیل این برنامه بار دیگر نشستی با فراخوان وزرای آموزش و پرورش برخی کشورهای جهان (از جمله ایران) و نمایندگان عالی‌رتبه آنها در اردیبهشت 1394 (ماه مه 2015)، در اینچئون کره جنوبی برگزار شد و یک برنامه 15 ساله جهانی دیگر به تصویب رسید. در همین سال، «میشل اوباما» همسر باراک اوباما، رئیس‌جمهور وقت آمریکا با حضور در نشست نوآوری در آموزش که در دوحه قطر برگزار ‌شد، از این سند به منزله «سندی جهانی» رونمایی کرد. پس از این رونمایی، در مهرماه 1394 (سپتامبر 2015)، سندی به نام «دستور کار 2030 برای توسعه پایدار» به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسید که یک برنامه 15 ساله دیگر را برای تحقق توسعه پایدار در کشورهای جهان ارائه کرد. (دفتر یونسکو در ایران، 1395: 13).  این روند به خوبی نشان می‌دهد، آمریکا به کمک قدرت‌های اروپایی چگونه سند آموزش 2030 را به ساختاری جهانی تبدیل کرده که همه کشورها بدون مقاومت در برابر آن آماده پیاده‌سازی آن در جامعه خود هستند. رهبر معظم انقلاب در دیدار با فرهنگیان کشور، پذیرش سند 2030 را به مثابه پذیرش نفوذ فرهنگی قدرت‌های غربی معرفی کردند.(1398/2/12)
نام:
ایمیل:
نظر: