صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

صدای انقلاب

محرومیت زدایی

صفحات داخلی

صبح صادق >>  دین >> یادداشت
تاریخ انتشار : ۲۴ تير ۱۴۰۲ - ۱۶:۳۱  ، 
شناسه خبر : ۳۴۸۸۸۷
پایگاه بصیرت / علیرضا رضانژاد
در روز غدیر آیاتی نازل شد که شأن نزول آن مورد قبول تمامی مذاهب اسلامی است. سؤالی که پیش می‌آید تغییر جریان غدیر در عمل و تفاوت با ظاهر آیات نازل‌شده است؛ وقتی که خداوند می‌فرماید: «امروز كافران از(زوال) آيين شما مأيوس شدند؛ بنابراين، از آنها نترسيد و از(مخالفت) من بترسيد! امروز، دين شما را كامل كردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان آيين(جاودان) شما پذيرفتم‏.»(مائده/ 3) بنا به فرموده خداوند در قرآن دین اسلام کامل و تمام شد و تحکیم پیدا کرد، اما پس از رحلت رسول گرامی اسلام(ص) آنچه از اسلام عرضه شد، به گواهی همه علما و محققان اسلامی، اسلام حقیقی نبود و فقط ظواهری از دین باقی مانده بود. تا جایی‌که اگر از ما بپرسند که «آیا آن اسلام و رفتار مسلمانانش دین حقیقی بود؟» بسیاری از ما آن را انکار می‌کنیم و می‌گوییم انحرافاتی در رفتار مسلمانان به‌وجود آمد که اتفاقاً همه آنها رفتارشان را برگرفته از دستورات اسلام می‌دانستند. یکی از هجمه‌هایی که به دین می‌شود، همین است. اینکه رفتار مسلمانان را به اسلام ربط می‌دهند و به همین دلیل آن ‌را رد می‌کنند. حقیقت امر این است که خداوند در روز «غدیر» یک شاه‌کلید به دست مسلمانان داد، برخی از آن استفاده کرده و می‌کنند و برخی دیگر به دلایل مختلف نمی‌خواهند از آن استفاده کنند. اتفاقاً پاسخ به اشکال دشمنان دین هم در همین موضوع وجود دارد. اینکه اگر ولایت علی(ع) در کنار دین باشد، آن دین کامل و تامّ و تمام است و اگر کسی نخواست ولایت ایشان را قبول کند، از طریق دشمنان و کفار ضعیف، مقهور، مجروح و هلاک خواهد شد. هر کسی که خود را ذوب ولایت علی(ع) کند، دشمن از او مأیوس است و نمی‌تواند اراده خود را بر او تحمیل کند. به همین دلیل است که رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «وَلَايَةُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ حِصْنِي فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِي أَمِنَ مِنْ عَذَابِي»(جامع‌الاخبار، ص 52، ح 7/ عیون أخبارالرضا، ج ‌‌2، ص 136) حصاری که برای دوست‌داران و ولایت‌مداران قرار داده شده است، دور از دسترس مادی و معنوی دشمنان دین قرار دارد مگر آنکه خودشان اشتباهی داشته باشند که مورد مذمت دشمنان قرار بگیرند. کافر نه می‌تواند آسیب مادی به اهل ولایت بزند و نه می‌تواند از نظر روحی، علمی و معنوی آنان را زمین‌گیر کنند. آیه‌های 51 و 52 سوره قلم(و إن یکاد...) به آیات خنثی کردن چشم زخم معروف هستند و هنگامی که پیامبر خدا(ص) خطبه غدیر را می‌خواند، جبرئیل برای جلوگیری از چشم زخم دشمنان و کفار از سوی خداوند به پیامبر(ص) رساند که از تمام صدمه‌های علمی، روحی، اخلاقی و معنوی جلوگیری می‌کند. ولایت سپر محکمی است در برابر ضربه‌های جهل و حملات جاهلان. تاریکی‌های جهل که سالیان دراز برخی مسلمانان را گرفتار خود کرد، به دلیل جدایی آنان از ولایت علی‌بن ابی‌طالب(ع) بود و اینکه دشمنان دین اسلام را زیر سؤال می‌برند، به دلیل معرفت نداشتن برخی از مسلمانان به معارف حقیقی اسلام بود. اینکه خداوند قاطعانه می‌فرماید دشمنان مأیوس شده‌اند و دست آنان از ولایت‌مداران کوتاه شده، منوط به این است که ولایت‌مدار حقیقی باشیم و دستورات قرآن، پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) را نصب‌العین خود قرار دهیم. 
نام:
ایمیل:
نظر: