از جمله ایده‌ها و راهبردهای سران صهیونیسم بین‌الملل برای سیطره جهانی، نفوذ در حکومت‌ها و دولت‌ها بوده است تا از این طریق بتوانند خواسته‌ها و اهداف خود را در سایه اعمال نفوذ تحقق بخشند.
در ماده اول پروتکل‌های صهیون آمده است: «حتی‌الامکان در پی جنگ‌ها، تغییرات مرزی و توسعه‌طلبی جغرافیایی نباید رخ دهد، بلکه قدرت پنهان برتر ما از طریق اشخاصی که از بین ملت‌ها انتخاب می‌کنیم، اعمال خواهد شد.»
در ماده دوم آمده است: «رهبران فوق تحت کنترل مشاوران پشت پرده ما که از همان کودکی برای اداره جهان آماده شده‌اند کار خواهند کرد.»
این آرزو و ادعا درباره آمریکا و اروپا اتفاق افتاده و اکنون مافیای صهیونیستی در سیستم حکومتی آمریکا حضور داشته و به واقعیت عینی تبدیل شده است. بنا بوده است آمریکا رژیم صهیونیستی را مدیریت کند؛ اما اکنون سرنوشت مردم آمریکا به دست محافل ذی‌نفوذ صهیونیستی است. وضعیت اروپا هم از این بدتر است. اعتراف نخست‌وزیران به یهودی و صهیونیست بودن خود دلیلی بر این مدعاست.
«هنری فورد» که یک آمریکایی و صاحب شرکت فورد است، در کتاب خود به نام «یهودی جهانی، یگانه مشکل جهان» که بعدها یهودی‌ها نسخه‌های این کتاب را جمع کردند و آتش زدند و در آمریکا هر نسخه به 800 دلار خرید و فروش می‌شد، می‌نویسد: «قریب 400 سال است یهود وارد آمریکا شده و از همان روز تا به حال تلاش زیادی کرده تا بالاخره توانست این کشور را که امروز بزرگترین و ثروتمندترین کشورهای جهان حساب می‌شود، تحت نفوذ خود در آورد.»
فورد می‌نویسد: «نیویورک امروز به صورت محله‌ای از محله‌های یهود در آمده و به طور کلی نیویورک بزرگترین مرکز یهود به شمار می‌رود؛ زیرا همه تجارت‌خانه‌ها، کارخانه‌ها، صناعات و زمین‌ها ملک یهود است.» نویسنده می‌افزاید: «بنابراین ما آمریکایی‌ها نباید تعجب کنیم هنگامی که خاخام‌های یهودی ادعا می‌کنند که آمریکا همان میعاد گاهی است که پیامبران وعده داده و نیویورک، اورشلیم آنها و سلسله جبال روکی، کوه‌های صهیون است.»
تسلیم و کرنش کاندیدای ریاست‌جمهوری آمریکا در قبال لابی‌های صهیونیستی به ویژه «آی پک» و مسابقه سران احزاب در احساس ذلت در برابر سران صهیونیست و ناتوانی آنان در کنترل این جریان افسار گسیخته مبیّن وابستگی و پیوستگی سیستم آمریکا، به قدرت صهیونیست‌هاست. هنری فورد در جای دیگری از کتابش می‌نویسد: «تعیین رئیس‌جمهور آمریکا جز به دست یهود، به دست کسی دیگر نیست؛ ولی بیچاره ملت که گمان می‌کنند خودشان رئیس را تعیین کرده‌اند. چنانچه رئیس پس از انتخابات با آنها کج رفتاری می‌کند، آنقدر درباره او دزدی کشف خواهد شد که بالاخره یا تسلیم شود یا از صحنه بیرون رود.»