غرب و پشت پرده بایکوت اربعین
امیر رضا توکلی
در ادبیات قرآن کریم، انسان ها به دو دسته تقسیم می شوند؛ گروهی مردمانی هستند که چون به امکانات و مالِ دنیا دست پیدا می کنند، این امکانات را معیار کرامت و شرافت خود می دانند، آن ها خیال می کنند شرافت به داشتن امکانات مادی است، تحقیر و تجلیل را در داشتن امکانات مادی می دانند، هدف را آن می دانند که انسان به این امکانات دست پیدا کند. در این چارچوب وقتی رسیدن به این امکانات مادی آمال و غایت آدمی قرار گرفت، دیگر درباره آن چه از امکانات و نعمت هایی که به او رسیده طبق برنامه الهی عمل نمی کند، تنها منافع خود را اولویت اصلی می داند و همه چیز را فدای آن می کند. نه تنها گرسنه ای را سیر نمی کند بلکه فرش زیر پای محرومان را نیز کشیده و از آن خود می کند.[1] در جهان امروز نیز جریان استکبار بر همین منوال دست به سرکشی و طغیان می زند. همه کرامت را در امکانات مادی دیده، در منظومه فکری خود شاخصی برای کرامت اخلاقی متصور نیست و درآمد و امکانات را معیار شرافت آدمی اعلام می کند. وقتی این ها معیار شرافت شد آن وقت همه دنیا را طرف خود می کشد.[2] از آن طرف دنیا می آید منافع مردم آفریقا و غرب آسیا و کشورهای دیگر را جمع می کند. بعد به او می گوید ثروت شما چقدر است؟ می گوید الان می گویی یا الان؟ در همین حال اما کنار میلیون ها آدمی هستند که یک وعده غذای سیر در شبانه روز ندارند و در این مدلی که برای خود تعریف کرده اند خود را پیشرفته و توسعه یافته می دانند . تاریخ 400 ساله استعمارگری انگلستان نمونه روشنی برای این رویکرد است. چندی قبل سایت «لیست ورس»[3] 10 مورد از بدترین جنایات انگلستان را بررسی کرده که نشان می داد بریتانیا برای رسیدن به امکانات نه تنها فرشِ زیر پای مردم محروم آفریقا را از زیر پای آنان کشیده بلکه برای تحقق اهداف خود آنان را به کام مرگ کشانده است. تنها در چند قلم، سیاست‌های انگلیس برای کنترل مردم آفریقای جنوبی حدود 48 هزار کشته غیرنظامی، شامل زنان و کودکان به جا گذاشت. این آمار جدای از 30 هزار کشته‌شده جنگ بوئر است. همچنین در جریان کشتار آمریت سر (در پنجاب هندوستان) در سال 1919 در عرض 10 دقیقه حدود 1000 نفر کشته و همین میزان به‌شدت زخمی شدند. به گواهی لیست ورس، از 1 تا 3 میلیون نفر در یک قحطی کنترل شده توسط دولت انگلیس در منطقه بنگال کشته شدند. این تنها برگه کوچکی از جریانی است که غایت خود را در دستیابی به امکانات مادی برای خود دیده، همه چیز را برای خود می خواهد و این طغیان و سلطه گری و خوی فرعونی تا جایی پیش می رود که با دیدن امکاناتی که به آن ها دست پیدا کرده است[4] بی توجه به برنامه ها و تدبیرات الهی، ادعای خدایی و مدیریت جهانی می کند.[5] مسئله ای که امام‌خمینی (ره) نیز در بیانات خود به آن توجه داده و نگاه خاص مستکبران به جهان و خودبینی و طغیان نفس مستکبران را از عوامل موثر پدیدآمدن استکبار اعلام می کند.[6] . در مقابل مستکبرین اما دسته دیگری هستند که نگاه شان به عالم این طور نیست، می دانند نه امکانات معیار شرافت است، نه سختی ها معیار اهانت. هم در سختی ها و هم در امکانات باید سعی کنند راه خدا را پیدا کنند؛ اگر به آن ها امکانات دهید در آن شرایط قرآن می فرماید که انفاق می کنند و دست شان باز است[7]. چرا چون در ارزیابی های خود طبق برنامه الهی پیش رفته و امکانات را نه غایت بلکه وسیله ای برای پیاده سازی اوامر الهی می دانkد. نمونه بارزش همین اربعین حسینی است. افرادی هستند که با الگو گیری از سیره اهل بیت(ع) [8] و امام حسین(ع) نه تنها گلیم دیگران را برای منافع خود از زیر پایشان نمی کشند بلکه گلیم خود را می فروشند تا با آورده آن زائران اباعبدا... (ع) را اطعام کنند. آنان از کمی زائر اندوهگین شده و گاه به اجبار زائران را اطعام می کنند! گروه دوم اساسا بینش شان متفاوت است، نگاه شان به امکانات مادی دنیا نیست و در همه امور خود خدا را دیده، در مسیر ولی الهی قدم برداشته و تمام رغبت و برنامه ریزی هایشان برای تحقق دولت کریمه[9] است. آنان در این مسیر چون به وعده الهی امیدوارند کمبود امکانات باعث نمی شود که بترسند یا اندوهگین شوند.[10] این همان رمز همدستی رسانه‌های بین المللی در بایکوت اربعین نیز است. با این که این روزها بزرگ ترین تجمع و راهپیمایی دینی - مذهبی سالانه جهان در مراسم اربعین در حال برگزاری بود و میلیون ها زائر از اقصی نقاط جهان از شرق و غرب آسیا تا آفریقا و اروپا و آمریکا و استرالیا و از مذاهب مختلف (مسیحی، زرتشتی، کلیمی، هندو، بودایی و شیعه و سنی) خود را به عراق می‌رسانند تا به سوگواری برای سرور و سالار شهیدان بپردازند و میلیون ها انسان دیگر نیز که امکان حضور در این مراسم را نیافته‌اند در کشورهای خود و با سنت‌های محلی مختص به خودشان به عزاداری می‌پردازند، در کمال شگفتی و حیرت این مراسم مورد بایکوت خبری هدفمند قرار گرفته و گویی برخلاف رویه همیشگی به یک باره پوشش حضور پرشکوه 20 تا 30 میلیون انسان برای برپایی یک مراسم سالانه دینی- مذهبی، اهمیت خبری خود را برای رسانه‌های بین‌المللی از دست داده است. این تناقض رفتاری این پرسش را به وجود آورده که چرا این سیل خروشان بشری در حرکتی هماهنگ با بایکوت رسانه‌ای مواجه می‌شود؟واقعیت این است همان طور که اشاره شد امروزه به واسطه رشد فرهنگ مادی ، جهان با بحران معنویت و بحران بی‌عدالتی جهانی (شکاف میان کشورهای ثروتمند و فقیر) به عنوان بحران‌های ریشه ای بشری دست و پنجه نرم می‌کند و همین امر موجب شده با گسترش ارتباطات هر سال عده بیشتری از مردم در جوامع مختلف با دین اسلام آشنا شوند و به اسلام گرایش پیدا کنند.این روند اکنون دولت‌های غیر اسلامی به ویژه در غرب را نگران کرده و برای مقابله با این روند به تصویرسازی نادرست و تبلیغات منفی علیه مسلمانان و دین اسلام روی آورده اند که به آن اسلام ستیزی می‌گویند. این دولت‌ها با برجسته کردن تفکرات گروه‌های تکفیری ساخته و پرداخته خودشان و نسبت دادن تفکرات جاهلانه و اقدامات وحشیانه و غیرانسانی آن ها به کل مسلمانان تصویر سیاهی از جامعه اسلامی به افکار عمومی ارائه می‌دهند.در این شرایط به طور حتم آشنایی با فرهنگ متعالی و عدالت‌جویانه عاشورا و ازخودگذشتگی میلیون ها انسان در راهپیمایی اربعین باطل السحر نقشه‌ها و تبلیغات اسلام ستیزانه خواهد بود.
[1]. رک: فجر، 15الی 20
[2]. «تَأْکلُونَ التُّرَاثَ أَکلًا لَمًّا»
[3]. https://listverse.com/2023/05/28/10-unsettling-unsolved-victorian-slayings/
[4] زخرف،٥١
[5]. نازعات، 24 : فَقالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلی:
[6]. صحیفه امام، ج11، ص 88 و 390
[7] . وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُون: بقره، 3
[8]. انسان، 8
[9]. کافی (دارالحدیث)، ج6، ص472
[10]. احقاف، 13: إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُون