تکیه بر توان داخلی

یکی از موضوعاتی که باید مورد توجه قرار بگیرد و همگان آن را مطالبه و با شیوه‌های گوناگون تبیین کنند، مسئله توان و ظرفیت داخلی برای حل مشکلات به وجود آمده در کشور است. اقتصاد ایران به منزله یکی از کشورهای در حال توسعه در چند سال اخیر وضعیت مساعدی را تجربه نکرده است. به گواه نهادهای معتبر و مورد تأیید بین‌المللی با اینکه کشورمان به لحاظ دارا بودن امکانات بی‌نظیری، همچون نفت و گاز، معادن، دریا، جنگل، موقعیت جغرافیایی استراتژیک، جمعیت جوان و تحصیل‌کرده و ماهر یکی از کشورهای با تراز بالای جهان شناخته می‌شود، اما متأسفانه در شاخصه‌های مهمی، همچون رشد اقتصادی، فرار مغزها، نرخ تورم، بیکاری، ارزش پول ملی و... اصلاً در جایگاه مطلوبی قرار ندارد. ایمان به توانمندی جوانان این مرز و بوم عامل پیشرفت بی‌منت و طی کردن پله‌های ترقی کشور بوده است. پیشرفت در صنعت هسته‌ای، امور پیچیده نظامی و موشکی به واسطه اعتقاد به جوانان نخبه‌ این مرز و بوم میسر شده و مبتنی بر توانایی‌های علمی و ایمانی آنها بوده است که در این بخش‌ها به شکل فزاینده‌ای شاهد ارتقای قدرت کشور در چانه‌زنی‌های منطقه‌ای و بین‌المللی هستیم. در حالی که بیگانگان با تحریم همه‌جانبه، صادرات نفت خام و درآمد ارزی کشور را دچار اختلال کرده‌اند و به دنبال فرصت هستند تا از هر ضربه‌ای به پیکر کشور عزیزمان ایران استفاده کنند، اتکا به ظرفیت‌های داخلی می‌تواند عامل اصلی برون‌رفت از این مشکلات باشد و کشور را به رشد و توسعه مطلوب برساند. البته این به معنای بستن درب‌های کشور به روی تجارت و مراوده با کشورهای دیگر نیست، بلکه صحبت بر سر استفاده بهینه از امکانات و ظرفیت داخلی کشور است. رهبر معظم انقلاب در تاریخ 30/6/1396 درباره تکیه بر توان داخلی فرمودند: «مسئله‌ پرداختن به دست‌های داخلی برای حل مشکلات کشور باید جزء واضحات و بینات فکری مردم بشود. باید این‌قدر این گفته بشود، استدلال بشود، تبیین بشود، تکرار بشود که به‌صورت یک گفتمان قطعی دربیاید. ما جوان‌های پرانگیزه‌ای داریم، افراد متخصّصی داریم، تولیدکنندگان خوبی داریم، کارآفرینان خوبی داریم، کارگران خوب و کشاورزان خوبی داریم، معلمان خوبی داریم، استادان خوبی داریم. کارها به دست افرادی از این‌ قبیل بایستی اصلاح بشود؛ اینها هستند که بایستی مشکلات کشور را برطرف بکنند؛ مشکل اقتصادی را هم اینها باید برطرف کنند و مشکلات گوناگون کاری را. از بیگانه‌ها کاری برنمی‌آید. من نمی‌گویم با دنیا قطع رابطه کنید، این اصلاً نظر بنده نیست. از اوّل انقلاب، بنده جزء آن آدم‌هایی بودم که اصرار داشتم بر ارتباط‌ـ ارتباط با اطراف دنیا‌ـ الان هم همان عقیده را دارم، لکن بحث من این است که ما پای قدرتمند و طبیعی خودمان را با عصای بیگانه عوض نکنیم. اینکه به‌جای اینکه روی پای خودمان بایستیم و به پای خودمان تکیه کنیم، به عصای بیگانه تکیه کنیم، خطاست.»