از اصلی‌ترین وظیفه مؤمنان در زندگی دنیایی وفای عهد به خدا و امامان معصوم(ع) است. کسانی‌که فرصت زندگی را مغتنم شمرده، برای دین خدا جهاد میکنند و در این راه هیچ ترسی به دل راه نمی‌دهند، مؤمنان متعهد هستند. قرآن در توصیف مؤمنان می‌فرماید: «خدا از مؤمنان جان‌ها و مال‌های‌شان را خرید تا بهشت از آنان باشد. در راه خدا جنگ مى‌کنند، چه بکشند یا کشته شوند و عده‌اى که خدا در تورات و انجیل و قرآن داده است، به حق بر عهده اوست و چه کسى بهتر از خدا به عهد خود وفا خواهد کرد؟»(توبه/111) زندگی دنیایی قیمت دارد، ارزشمند است، لذت‌‌‌بخش است؛ اما در مقابل زندگی آخرتی و آنچه خداوند وعده داده است، بی‌‌‌ارزش به چشم می‌آید. وقتی به آخرت نگاه نداشته باشیم، در زندگی دنیا غوطه‌ور شده و نمی‌توانیم بهشت و نعمات خداوند را درک کنیم. تفاوت میان کسانی‌که در کنار امام خود هستند و ایستادگی میکنند و فریب زر و زیور دنیا را نمی‌خورند با کسانی‌که به امام خود خیانت میکنند و عهدشان را می‌شکنند، در همین نگاه به دنیا و آخرت است. اسلام دینی است که بدون اغماض خوبی‌ها و بدی‌ها، خیرها و شرها، زیبایی‌ها و زشتی‌ها، اهداف دانی و دنی و... را به انسان‌ها معرفی می‌کند و همه نتایجی را که از اعمالش به‌دست می‌آورد، برای او تبیین می‌کند و پس از آن از او عهد می‌گیرد که پایبند این علوم و آگاهی‌ها باشد و از مسیر درست حق خارج نشود. قرابت و هم‌نشینی با امامان معصوم(ع) در این دنیا به صورت‌های گوناگون آغاز می‌شود و در دنیای واپسین ادامه می‌یابد. پیامبر خدا(ص) می‌فرمایند: «نزدیک‌ترین شما به من در موقف فرداى قیامت، راست‌گوترین شما و امانت‌دارترین‌تان و پایبندترین شما به عهد و پیمان و خوش‌خوترین شما و نزدیک‌ترین شما به مردم است.»(بحارالأنوار، ج۷۵، ص94) آنچه برخی مسلمانان را از وفاداری به رسول خدا(ص) و اهل بیت(ع) بازداشت و حرکت اسلام را کند کرد، نشناختن زندگی دنیا و آخرت و ارزش حقیقی این دو بود. وفادار نبودن به اسلام نشان از نداشتن شناخت و معرفت به سرای آخرت است. در فهم و درک معنای زندگی باید عاقبت‌اندیش بود و به اهداف عالی بلندمدت علم و اعتقاد پیدا کرد. پیامبر خدا(ص) می‌فرمایند: «هر که به خدا و روز قیامت ایمان دارد، باید هرگاه وعده مى‌دهد [بدان] وفا کند.»(بحارالأنوار، ج۷۷، ص۱۴۹) کسی که اسلام می‌آورد، در واقع با خدا و رسول خدا(ص) عهد می‌بندد و برای عهد خود هر جان‌فشانی‌ای که لازم باشد، انجام می‌دهد. کسی که به عهد خود وفادار نیست، در واقع اسلام نیاورده یا اسلام را با تمام جسم و روح خود نپذیرفته است. وفاداری نشان از راستگویی و صداقت دارد و کسی‌که عهد خود را می‌شکند، در راستگویی و صداقت او باید تردید کرد. امام على(ع) می‌فرمایند: «اى مردم! وفادارى با صداقت هم‌زاد است و من حفاظى نگهدارنده‌تر از آن نمى‌شناسم و کسى‌که بداند بازگشت‌گاه چگونه است پیمان‌شکنى نمى‌کند! و اکنون ما در روزگارى به‌سر مى‌بریم که برخی از مردم آن عهدشکنى را زیرکى مى‌شمارند و نادانان این‌کار آنان را به زیرکى نسبت مى‌دهند.»(نهج‌البلاغه، خ۴۱) برای زندگی الهی، انسانی، دنیایی، آخرتی و متعهدانه باید معانی و مفاهیم حقیقی رفتارها را بفهمیم و در استنباط و استدلال توانمند باشیم.