نماد تبلیغ دینی

شیخ ابراهیم زکزاکی را می‌شناسید. او نماد تبلیغ دین اسلام و مذهب تشیع است که بدون هیچ حاشیه‌ای جمعیت میلیونی را در نیجریه با نور معارف محمدی(ص) و علوی(ع) آشنا کرده و تحولی بزرگ را در عصر حاضر رقم زده است. این شیعه مبلغ با تأسی به دستورات خداوند در قرآن و همچنین با اتکا به پروردگار خویش و به پیروی از سیره اهل ‌بیت(ع) کاملاً متعادل و آرام و به دور از حاشیه و سروصدا اقدام به تبلیغ دین، مذهب و مکتب کرد. دوری از حواشی هنر بزرگی است که این روزها کمتر در کسی پیدا می‌شود؛ زیرا کسانی‌که می‌خواهند فعالیتی را آغاز کنند که به همراهی نیاز دارد، سعی می‌کنند با ایجاد حاشیه خود را معرفی کنند، بشناسانند تا همراهانی پیدا کنند. شیخ ابراهیم را باید «نماد» تبلیغ دینی عصر حاضر بدانیم و از رفتار و گفتار او درس و الگو بگیریم. ایشان مصداق بارز آیه شریفه‌ای است که می‌فرماید: «چه کسی خوش گفتارتر است از آن‌کس که دعوت به‌سوی خدا می‌کند و عمل صالح انجام می‌دهد و می‌گوید: من از مسلمانانم.»(فصلت/33) و مصداق اتمّ بیان شریف امام صادق(ع) است که می‌فرمایند: «کونُوا دُعَاةً لِلنَّاسِ بِغَیرِ أَلْسِنَتِکمْ»؛ با غیر زبان خویش مردم را (به کیش و مذهب خود) دعوت کنید.(الکافی، ج2، ص78) مبلغان دینی ما باید با همین روش وارد میدان تبلیغ شوند و مردم را به‌سمت دین دعوت کنند. روشی که در آن قلب مبلغان مجذوب، واله و شیدای خداوند و اهل ‌بیت(ع) است. مبلغ باید خود را در عمل به معارف ببیند و تمام و کمال در آن غرق شود تا هنگامی‌که می‌خواهد مردم را به‌سوی معارف و انوار الهی دین دعوت کند، آشنایی صحیح و دقیق با روش‌ها، برکات، معایب، محاسن و آفات داشته باشد. به‌عبارتی، وقتی طی طریق نکرده باشد، نمی‌تواند راهنمای خوبی برای مردم باشد؛ زیرا باید تمام وجوه یک موضوع یا دستور دینی را شناخته باشد و راه اصلی را از راه‌های فرعی تشخیص دهد و آنگاه راهنمای کسانی بشود که می‌خواهند در این راه قدم بگذارند. مهم‌ترین نکته‌ای که باید یک مبلغ دینی در نظر بگیرد، این است که بداند هر چیزی در این عالم آفتی دارد؛ یعنی می‌تواند با حاشیه‌هایی همراه شود و تحت تصرفات غیرخدایی قرار بگیرد. امام علی(ع) می‌فرمایند: «هر چیزى آفتى دارد؛ آفت علم فراموشى است، آفت عبادت ریا، آفت خردمندى خودپسندى، آفت نجیب‌زادگى تكبّر، آفت زیركى غرور، آفت سخاوت زیاده‌روى، آفت حیا ناتوانى، آفت بردبارى خوارى و آفت نیرومندى از حد گذراندن[در گفتار و كردار].»(كنزالعمّال، ح44226) به‌همین دلیل باید به اطراف یک کار توجه و آگاهی داشته باشد. شیخ ابراهیم زکزاکی کسی است که به جرئت می‌توان گفت، در این راه قدم گذاشته و رفتار خود را بر مبنای دین قرار داده و سپس مردم کشورش را به دین مبین اسلام دعوت کرده است. این اطمینان خاطری که شیخ داشته و دارد، همگی از اطمینان قلبی او به خداوند است در راه سختی که پیش روی خود می‌دید. راهی که هیچ چیز نمی‌توانست آن ‌را آسان کند، جز عمل به فرامینی که از سوی خداوند و اهل ‌بیت(ع) رسیده است.
امام صادق(ع) می‌فرمایند: «اگر مؤمن با قلبش متوجه خدای سبحان شود، خدا هم وجه خود را متوجه او خواهد کرد و دل‌های مؤمنان را نسبت به او دوست می‌کند.»(بحارالانوار، ج3، ص327) این همان چیزی است که خداوند در شیخ ابراهیم دید و مردم را رهرو او قرار داد. خداوند اراده کرد که شیخ دیده شود، پس هرچه او را بیشتر آزردند، خداوند بیشتر او را به جهانیان معرفی کرد؛ به همین دلیل است که مبلغان دینی با اعتماد به خداوند باید سختی‌ها و فشار دشمنان را فرصتی برای بیشتر شدن سرعت‌شان ببینند. خداوند برکت تبلیغ را در سختی‌های راهش قرار داده است و بندگانی را بیشتر در دیده‌های مردم مرتبت می‌دهد که سختی بیشتری را تحمل کردند. شیخ زکزاکی اگر از مردم می‌خواهد به معارف دین عمل کنند، خودش اولین نفر است. اگر می‌گوید سختی‌ها را تحمل کنند، خودش اولین نفر است. اگر می‌گوید در این راه باید از جان‌ خودمان و خانواده‌مان دست بشوییم، خودش اولین نفر است. در هر پیام و درخواستی خودش در این صف قرار دارد، حال چرا خداوند او را یاری نکند و هر لحظه بر آرامش دل او نیفزاید؟! دشمنان دین یک چیزی را خوب فهمیدند و آن، این است که نباید در برابر جریان آرام اسلام سدی قرار دهند؛ زیرا همان جریان می‌تواند توانی قدرتمند ایجاد کند که سدها را بشکند و برای اهداف شوم شیطانی‌شان سیلی ویرانگر شود؛ آنها در برابر عظمت اسلام درمانده شده‌اند؛ زیرا هرطور برخورد می‌کنند، بر سرشان آوار می‌شود. هزاران پژوهش و کتاب برای مقابله با اسلام دارند تا این قدرت را بشناسند و روش مقابله با آن ‌را پیدا کنند؛ ولی هنوز نتوانسته‌اند راهی برای جلوگیری از رشد تفکر اسلامی، شیعی و انقلابی پیدا کنند. فکر نکنیم که فقط مبلغان شیعه در کشورهای جهان مشغول تبلیغ و دعوت مردم هستند، بلکه هزاران دین و فرقه جعلی در حال فعالیت هستند؛ اما آنچه انسان‌های آزادی‌خواه را جذب مکتب عزیزمان کرده، تطابق دستورات با فطرت انسانی است. مردم جهان انسانیت خود را در دستورات این مکتب می‌بینند و جذب آن می‌شوند.