حضرت علی(ع) می‌فرماید: «بخل آن است که انسان حاضر نباشد چیزى از مواهب خداداد را در اختیار دیگران بگذارد، هرچند امکانات او بسیار بیش از نیازهاى او باشد و نقطه مقابل آن سخاوت و کرم است که گاه سبب مى‌شود انسان حتى وسایل مورد نیاز خود را به دیگران ببخشد و خود به کمترین مواهب حیات قناعت کند. عار بودن بخل و افتخار بودن کرم و سخاوت بر کسى پوشیده نیست، زیرا بخل سبب نفرت مردم و سنگدلی و قساوت می‌شود.»
شرح نهج‌البلاغه علامه شوشترى، ج 13، ص 307