اعتراف به تخلف

در تقویم تاریخی انقلاب اسلامی در روز پانزدهم اردیبهشت سال ۱۳۶۲ دادستان کل انقلاب با صدور اطلاعیه‌ای انحلال حزب توده ایران را رسماً اعلام کرد. این حزب منحله به مدت چهار سال یعنی از اردیبهشت سال ۱۳۵۸ تا اردیبهشت سال ۱۳۶۲ به‌طور آزاد در هر زمینه‌ای فعالیت می‌کرد و از هیچ کوششی علیه ایران و انقلاب اسلامی دریغ نمی‌کرد. به اعتراف «کیانوری» دبیر اول کمیته مرکزی حزب توده که در شش محور کلی تخلفات دسته‌بندی شده ذکر می‌شود:

۱ـ زیر پا گذاشتن شعار اصلی سیاست خارجی جمهوری اسلامی با عنوان «نه شرقی، نه غربی». کیانوری، دبیرکل حزب توده در اعترافاتش گفت: «ما این شعار را در حرف پذیرفتیم و در عمل با حزب کمونیست شوروی روابط‌مان برقرار بود.»

۲ـ دومین تخلف حزب توده که به آن اعتراف کردند، نگهداری «سلاح» بود که در روز‌های بهمن سال ۱۳۵۷ از پادگان‌ها و مراکز امنیتی به‌دست آورده بودند و پنهانی آن را نگهداری می‌کردند با وجود اینکه امام راحل دستور داد سلاح‌ها را تحویل بدهید، کیانوری اعتراف می‌کند: «به جای اینکه تحویل بدهیم و دستور را اجرا کنیم آنها را نگهداری کردیم» در واقع این عمل یک خیانت بزرگ به امام و انقلاب اسلامی بود. 

۳ـ اطلاعیه ۱۰ ماده‌ای دادستانی انقلاب مبنی بر مشخص شدن وضع گروه‌های سیاسی و چارچوب فعالیت قانونی‌شان بود که در روز ۱۹ فروردین ۱۳۶۰ منتشر شد. دربند ۴ آمده است «هیچ حزب و گروهی حق مسلح کردن اعضا و استفاده از سلاح را ندارد» و توضیحات دیگر که گروه‌ها در بیان آرا و افکار سیاسی آزادند به شرط اینکه مشتمل بر دروغ تهمت و تحریک نباشد و سلاح‌های خود را تحویل بدهند. یکی دیگر از تخلفات آشکار حزب توده این بود که اعتراف کردند «به این اعلامیه ۱۰ ماده‌ای اعتنا نکردیم.»

۴ـ از خطای مهم دیگر این حزب این بود که طبق فرمان امام راحل نیرو‌های مسلح باید از برخورد‌های احزاب سیاسی برکنار باشند، یعنی هیچ حزب و گروهی نباید در نیرو‌های مسلح عضویت داشته باشند. امام راحل با صراحت اعلام کردند: «یا اینجا یا آنجا یکی را باید انتخاب کنند.» حزب توده و تعدادی از اعضایش در نیرو‌های مسلح به‌ویژه ارتش عضویت نفوذی داشتند. کیانوری اعتراف می‌کند که «ما این دستور را زیر پا گذاشتیم.»

۵ـ تخلف از مصوبه مجلس شورای اسلامی از دیگر اعترافات کیانوری بود. مجلس تصویب کرد کسانی که سیاست حاکمیت را قبول ندارند به‌ویژه در حوزه مسائل امنیتی و نظامی تصفیه شوند. حزب توده به‌جای اینکه این قانون را بپذیرد نه‌تنها تصفیه نکرد، بلکه به دروغ و با هدایت مرکزیت تلاش کرد در مقام و جایگاه خودشان باقی بمانند و اعتراف می‌کند که «افراد نفوذی به جایگاه‌های بالاتر و حساس‌تر جذب کنند.» از طرف دیگر «مرکزیت در‌صدد برآمد تا عضویت‌شان به حزب توده را تکذیب کنند.»
۶ـ از اعترافات دیگر کیانوری و سران حزب این بود که برای پیدا کردن راهی برای عبور از مرز، عبور غیرقانونی از مرز در درجه اول برای بیرون بردن عده‌ای که کادر رهبری حزب توده بودند. علاوه بر آن دبیر کل تصمیم داشت که برای یک مشورتی به خارج از ایران برود و این هم از خطا‌های بزرگ این تشکیلات مخفی بود.