در کنار هم برای ایران عزیز

سخنرانی امروز رهبر معظم انقلاب اسلامی، نخستین سخنرانی عمومی ایشان درباره جنگ اخیر است. معظم‌له در این سخنرانی به موضوعات و محور‌های مهمی پرداختند که هرکدام از آنها نیازمند تأمل و تبیین است. شاید بتوان گفت برجسته‌ترین محور این بیانات، نقش برجسته مردم در این آزمون خطیر است. نقشی که رهبر انقلاب از آن به عنوان «امر ملی» یاد کردند.  

رهبر انقلاب با عبور از تفسیر‌های صرفاً سازمانی، اطلاعاتی یا امنیتی، وجه اجتماعی‌ـ‌ملی مقاومت را به‌عنوان «نقطه‌ی بسیار مهم» مورد تأکید قرار دادند. تحلیل ایشان از چرایی ناکامی طرف مقابل، ناظر بر یک «خطای بنیادین در دستگاه محاسباتی دشمن» است: مفروض‌انگاری فروپاشی انسجام اجتماعی در ایران. راهبرد دشمن، مبتنی بر برآورد‌هایی بود که اختلاف سلیقه‌ها و نارضایتی را به یک نافرمانی فعال پس از ضربه نظامی پیوند می‌زد؛ اما برخلاف انتظار، آنچه در صحنه واقع رخ داد، تجلی ارتقابخش ظرفیت اجتماعی ایران و بازتولید اراده ملی در مقیاس کلان بود.

رهبر انقلاب این کنش اجتماعی را «کار بزرگ ملت» خواندند؛ کاری که از جنس عملیات نظامی نبود، بلکه از جنس عزم، اعتماد به نفس و همبستگی بود. به‌عبارت دیگر، ملت ایران در عرصه‌ی راهبردی، به‌عنوان «متغیر تعیین‌کننده» عمل کرد و مسیر جنگ را از طریق خلق قدرت نرم و هم‌افزای اجتماعی، به نفع ایران اسلامی تغییر داد.

براساس بیانات امروز، می‌توان گفت «انسجام ملی» به‌مثابه شاقول و معیار ارزیابی کنش‌ها در فضای عمومی است. به این ترتیب هر نوع موضع‌گیری، انتقاد، تحلیل یا بیان رسانه‌ای، باید در نسبت‌سنجی با این اصل مورد ارزیابی قرار گیرد. در این رهیافت، تقدم ملاحظات راهبردی و صیانت از ساختار همبستگی اجتماعی بر هرگونه بیان فردی یا جمعی ـ ولو با نیت خیر و صادقانه ـ یک ضرورت عقلانی و مبتنی بر منافع ملی تلقی می‌شود. این سخن بدین معناست که در لحظات تاریخی، باید بر اساس هندسه‌ی اهم و مهم و در چارچوب منطق اولویت‌های نظام، از بروز رفتار‌ها و گفتمان‌های تضعیف‌گر انسجام ملی پرهیز نمود.

در حالی که دشمنان ایران و ایرانی دست به دست هم داده و از هیچ فریبکاری، خباثت، خیانت و جنایتی ابا ندارند، کنار گذاشتن اختلافات و تقویت اتحاد ملی در برابر دشمن و در دفاع از «ایران عزیز»، مهم‌ترین و راهبردی‌ترین کنش دفاعی است، همان نکته‌ای که رهبر انقلاب امروز بر آن تاکید بسیار کردند؛ «حرف من این است که این را حفظ کنید؛ همه این را نگه دارند؛ روزنامه‌نگار یک جور، قاضی یک جور، مسئول دولتی یک جور، روحانی یک جور، امام جمعه یک جور. هر کسی یک وظیفه‌ای دارد در قبال این حالت؛ این را نگه دارند. این با اختلاف سلیقه‌ی سیاسی منافات ندارد، با اختلاف وزن مذهبی منافات ندارد. این، در کنار هم ایستادنِ برای دفاع از یک حقیقت است؛ دفاع از کشور است، دفاع از نظام است، دفاع از ایران عزیز است.»