آنچه خوبان همه دارند، تو تنها داری

این آیه مبارکه که خدای متعال در آن ستایش پیغمبر (ص) را فرموده است: «لقَد جاءَکُم رَسولٌ مِن أَنفُسِکُم عَزیزٌ عَلَیهِ ما عَنِتُّم حَریصٌ عَلَیکُم بِالمُؤمِنینَ رَءوفٌ رَحیمٌ» چند نکته دارد. «جاءَکُم» خدا پیغمبر (ص) را فرستاده، او را تربیت کرده است «اَنا اَدَّبَنی الله»؛ فرمود من تربیت شده خدا هستم. خدا بخواهد یکی را پرورش دهد و تربیت کند، چه خواهد شد. یعنی آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری، مصداق حقیقی‌اش وجود پیغمبر خدا (ص) است....

«لَولَاکَ مَا خَلَقتُ الأَفلاکِ» تمام زیبایی‌های عالم یک شعاعی از زیبایی پیغمبر خدا (ص) است، بلاشک. تمام زیبایی‌هایی که یوسف صدیق داشته است، دلربایی که داوود پیغمبر داشته است، جمال و کمالی که آدم صفی‌الله داشته است، تمام اینها را جمع کنید یک گوشه‌ای از پیغمبر خداست که به آنها تابیده است. به امیرالمؤمنین (ع) همین جور، به حضرت زهرا (س) همین‌جور. چون آن حلقه اول و فیض نخست اوست، نور اول اوست. تمام انوار عالم از آنجا جدا شده است؛ لذا می‌گوید او از طرف خدا آمده است. «لقَد جاءَکُم رَسولٌ مِن أَنفُسِکُم عَزیزٌ عَلَیهِ ما عَنِتُّم حَریصٌ عَلَیکُم بِالمُؤمِنینَ رَئوفٌ رَحیمٌ». رسول نماینده و خلیفه‌ای است که تمام اوصاف و حقایق کسی که او را فرستاده است باید در او باشد. چون از او حکایت می‌کند، از او می‌گوید؛ لذا خلیفه کامل خداست....

«لقَد جاءَکُم رَسولٌ مِن أَنفُسِکُم» از خودتان. چقدر در این لطافت خوابیده است. درباره حضرت هود، درباره حضرت صالح، داریم که ما او را فرستادیم «اِلی اَخاهُ صالِحا». می‌گوید این حضرت صالح برادر شماست، هود برادر شماست. ولی درباره پیغمبر (ص) می‌فرماید: «لقَد جاءَکُم رَسولٌ مِن أَنفُسِکُم»؛ جان شماست، از خود شماست.

واقعاً همین طور است. یعنی قربان‌تان بروم پیغمبر (ص) در وجودت هست. هفت جمله است. من خواهش دارم زیارت جامعه کبیره را گاهی با تأمل بخوانیم، گاهی شرح کبیره را ببینیم و بخوانیم. هفت فقره است که خیلی نکته‌های مهمی در آن است. «ذِکُرکُم فِی الذاکِرین»؛ هر کجا زیبایی و قشنگی ذکر می‌شود یاد شماست. «إن ذُکِرَ الخَیرِ کُنتُم اَولَه». «اَسماؤُکُم فِی الأسماءِ وَ أجسادُکُم فِی الأجسادِ وَ أنفُسُکُم فِی النُّفوسِ». یعنی همه موجودات و عالم و انسان‌ها شعاع نفس کامل انسان کامل هستند که پیغمبر است. «قُبُورُکُم فِی القُبُورِ، آثارُکُم فی الآثار، فُما اَحلی أسماءَکُم»؛ اما اسم‌های خودتان چقدر شیرین است، به شیرینی یامحمد، به شیرینی یازهرا، یاعلی، یاحسین. نداریم کسی‌که یک مقدار با روحیات اینها آشنا باشد، با نور اینها آشنا باشد. این تعبیر «لقَد جاءَکُم رَسولٌ مِن أَنفُسِکُم»؛ زیباترین و خیلی دلرباترین است. از خودتان است. نمی‌خواهد بگوید فقط جسمش بشر است. نه؛ «لقَد جاءَکُم رَسولٌ مِن أَنفُسِکُم»؛ از خودتان است. یعنی با شماست، همه جا با شماست، شما با او هستید. صفت دیگری که خدای متعال در وصف پیغمبر (ص) می‌فرماید: «عَزیزٌ عَلَیهِ ما عَنتُم» ... لذا خدای متعال می‌فرماید این پیغمبر (ص) رنج امت بر او بسیار سنگین است. عزیز یعنی سنگین است، برای پیغمبر (ص) سخت است. هر امتی جهالت به خرج دهد، گناه کند، معصیت کند، مشکلی پیدا شود روحی و جسمی، بر آن نفس کامل که پیغمبر خداست یک آزار و اذیتی می‌رسد. چون از پدر مهربان‌تر است، از مادر مهربان‌تر است، و البته صعه وجودی دارد، ظرفیتش هم به اندازه عالم هستی است؛ یعنی حاضر است تمام بار‌ها را به دوش بکشد، بلاتشبیه مثل مادر مهربان. یک مادر مهربان حاضر است شب تا صبح بیدار باشد که اگر بچه‌اش مریض است یک وقت مشکلی پیدا نکند. یا مثلاً یک وقتی در آفتاب باشد، بچه‌اش در سایه باشد. خودش تشنگی و گرسنگی را تحمل می‌کند، بچه‌اش سیراب باشد. تمام مهر‌هایی که در مادرهاست، شعاع وجود نور و محبت پیغمبر (ص) است. در پدر‌ها هم همین جور است.