«گیاهان دارویی» در فرهنگ کهن بشر همواره نماد شفا و تندرستی بودهاند؛ اما واقعیت امروز پیچیدهتر از گذشته است. آنچه زمانی راز بقا و سلامت به شمار میرفت، حالا در صورت مصرف نادرست میتواند جان انسان را تهدید کند. در سالهای اخیر، موج استفاده از گیاهان دارویی افزایش یافته و بسیاری معتقدند، چون منشأ طبیعی دارند، بیخطرند. این در حالی است که متخصصان دارو اذعان دارند، داروهای گیاهی نباید بدون نظر پزشک مصرف شوند. به گفته این متخصصان، هر داروی گیاهی باید با دوز مشخص و در مدت زمان معین تجویز شود، در غیر این صورت خطر بروز بیماریهای کبدی، قلبی یا تنفسی وجود دارد. یکی از باورهای غلط رایج آن است که «اگر داروی گیاهی سودی نداشته باشد، زیانی هم ندارد». نمونههای متعددی خلاف این تصور را نشان میدهد، مصرف بیش از حد آویشن میتواند موجب تهوع و حساسیت پوستی شود و برخی داروهای گیاهی حتی روند شیمیدرمانی را مختل میکنند. از سوی دیگر، همزمانی مصرف داروهای شیمیایی و گیاهی بدون نظارت متخصص ممکن است به تداخلهای خطرناک منجر شود. طب نوین بر پایه شواهد و تحقیقات علمی بنا شده، اما بخشی از طب سنتی همچنان بر تجربه و روایتهای قدیمی استوار است. این تمایز باید جدی گرفته شود. داروهای گیاهی در بهترین حالت تنها میتوانند به عنوان درمانهای مکمل برای بیماریهای ساده به کار روند، نه جایگزین درمانهای علمی. جامعه امروز نیازمند آگاهیبخشی درباره عوارض و محدودیتهای این داروهاست؛ چرا که طبیعی بودن الزاماً به معنای بیخطر بودن نیست.