یادداشت: گروه ترجمه- پایگاه اینترنتی «فایننشال‌تایمز» 21 نوامبر 2015 (30 آبان) در مقاله‌ای به ماهیت‌شناسی ائتلاف میان ایران و روسیه پرداخت و نوشت: «یکی از مهم‌ترین پرسش‌های مربوط به جنگ سوریه به میزان تداوم ائتلاف میان تهران و مسکو مربوط می‌شود. عملیات‌های روسیه-ایران در سوریه در حالی صورت می‌گیرد که میان این دو کشور یک قرن بی‌اعتمادی و تردید وجود داشته است. روابط آنها پس از فروپاشی شوروی رو به گرمی رفت؛ اما اهداف بلندمدت این دو کشور همچنان تا حد زیادی متفاوت است. سوریه یکی از مهم‌ترین دستورکارهای سفر پوتین به تهران است.»
در ادامه مقاله آمده است: «کریستوفر فیلیپز، کارشناس سوریه در مؤسسه «چاتم هاوس» روابط ایران و روسیه را آمیزه «دوستی-دشمنی» توصیف می‌کند که در سوریه برای منافع مشترک کوتاه‌مدت با یکدیگر متحد شده‌اند. «هدف بلندمدت ایران به‌طور طبیعی مطلوب نیست». دیدگاه‌ها درباره توازن منافع ایران و روسیه، از جمله بقای شخص اسد متفاوت است؛ اما یکی از دیپلمات‌های اروپایی می‌گوید: «روابط پیچیده و گاهی سطحی تهران و مسکو برای بازکردن گره سیاست بین‌الملل بر سر جنگ سوریه ضروری بود». تنش میان تهران و مسکو بر سر آینده شبه‌نظامیان طرفدار حکومت موسوم به نیروی دفاع ملی، یکی از تنش‌های بالقوه میان آنها خواهد بود که دولت‌های غربی امیدوارند از طریق آن در ائتلاف تهران و مسکو شکاف ایجاد کنند؛ این مسئله مانعی بر سر راه‌حلی سیاسی در سوریه است.»
در پایان مقاله آمده است: «دیپلمات‌های روسی و خاورمیانه‌ای می‌گویند: مسکو درباره ایده تبدیل نیروی دفاع ملی به بخشی از نیروهای دولتی اسد بحث کرده بود. ارتش سوریه به‌طور سنتی وفاداری بیشتری به روسیه دارد. تحولات آینده بر اجرایی شدن طرح تأثیر خواهد گذاشت و کارشناسان روسی امور سوریه تردید دارند که چنین طرحی محقق شود؛ اما مسئله نیروی دفاع ملی به تنشی جدی‌تر با ایران اشاره دارد که این گروه شبه‌نظامی به یکی از ابزارهای مهم اعمال نفوذ جمهوری اسلامی ایران در کشور جنگ‌زده سوریه بدل خواهد شد.»