یک اصلاح‌طلب فراری نسبت به سرنوشت طیف متبوع خود در انتخابات ابراز نگرانی کرد.
علی افشاری (از اعضای دفتر تحکیم وحدت و از سمپات‌های حزب مشارکت و نهضت آزادی) در وبسایت رادیو فردا از دردسرهای بلوک متبوع خود خبر داده و نوشت: اگرچه در سطح کلامی و تبلیغاتی اصلاح‌طلبان و اعتدالی‌ها از ضرورت وحدت صحبت می‌کنند و میزان همگرایی را نیز بالا توصیف می‌نمایند، اما در پشت پرده حرکت انتخاباتی آنها بدون کشمکش نیست. اصلاح‌طلب‌ها و حلقه یاران روحانی به دلایل متعدد و از همه مهمتر جبر جغرافیای سیاسی کنونی و موازنه قوا در درون حکومت مجبور به ائتلاف هستند. اما این عامل به تنهایی منجر به همگرایی آنها نمی‌شود. وجود اختلاف نظرها درگذشته، تفاوت موقعیت آنها و سهم‌خواهی‌ها موانعی را برای وحدت ایجاد می‌کند. اعتدالی‌ها فاقد پایگاه اجتماعی مشخص هستند و از این رو برای جلب آراء صندوق‌ها به همراهی با اصلاح‌طلب‌ها نیاز دارند. اما نقطه قوت آنها در درون نظام است که می‌توانند چانه‌زنی و رایزنی‌هایی با بخش مسلط قدرت داشته باشند. تفاوت در ارزیابی این نقاط قوت دوگانه مشکل آفریده است. طرف مقابل اصلاح‌طلب‌ها با توجه به موقعیتش در قدرت می‌خواهد جایگاهی فراتر از وزن اجتماعی‌اش داشته باشد. اخیرا حتی برخی از رسانه‌های نزدیک به دولت آشکارا به انتقاد از اصلاح‌طلب‌ها پرداخته‌اند که بدون اعتنا به دولت و فرصتی که روحانی در اختیار آنها قرار داده است نگاه زیاده‌خواهانه در بستن فهرست‌های انتخاباتی دارند.
وی همچنین با اشاره به ریزش رأی طیف متبوع خودنوشت: بخش مهم و به طور نسبی بیشتر رأی روحانی در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم از بخش سیال جامعه بدست آمد که تعهد حزبی و سمت گیری دایمی سیاسی نداشته و براساس خواسته‌های اقتصادی و مسائل شخصی خود در هر انتخابات به صورت جداگانه تصمیم می‌گیرند. وضعیت اقتصادی علی‌رغم ادعاهای دولت در سطح زندگی مردم نه تنها بهبودی دربرنداشته است بلکه در سال 94 وضعیت خیلی وخیمی پیدا کرده است. از جریان رقیب دولت نیز پایه اصلی تبلیغاتی‌اش را بر این قرار داده است که دولت روحانی دولت رکود است.
از این رو اگر دولت نتواند رای‌های سیال را حفظ کند آنگاه کار برای موفقیت ائتلاف یاد شده در شهرهای کوچک که اکثریت کرسی‌های مجلس را تشکیل می‌دهند، بسیار سخت می‌شود.
افشاری در ادامه نوشت: اگرچه اصلاح‌طلبان مانور زیادی می‌دهند که از تجارب گذشته درس گرفته و در حال حاضر هماهنگی و اتحاد بالایی در بین آنها برقرار است، اما رصد کردن مواضع هر یک از گروه‌ها تردید در درستی این ادعا ایجاد می‌کند. مهم‌ترین مسئله رقابت‌های داخلی برای کسب سهمیه در فهرست‌های انتخاباتی است. بخش‌های محافظه‌کار و نزدیک به قدرت اصلاح‌طلبان انگیزه‌های زیادی برای نشستن بر صندلی‌های سبز مجلس دارند. این اتفاق که محرک اصلی آن انگیزه‌های فردی است کار را برای توافق جمعی سخت می‌سازد. انتشار فهرست‌های مختلف از همین الان بحث‌هایی را بین اصلاح‌طلبان دامن زده است. روابط جدلی بین کارگزاران و عارف دیگر شکاف مهم است. عارف به جبران کناره‌گیری در انتخابات 92 خواهان سرلیستی و ایفای نقش رهبری در انتخابات است. اما کارگزاران چنین جایگاهی برای وی قائل نیستند و حتی علی لاریجانی را بر وی ترجیح می‌دهند. معضل رقابت داخلی و تشتت در شهرستان‌ها بیشتر از تهران و مراکز استان‌ها است.