اگر چه ایجاد شبکه های تلویزیونی و تولید برنامه‌های خاص تفریحی و سرگرم کننده برای جلب نظر مخاطبین به تولیدات داخلی و برنامه‌های متناسب با فرهنگ ایرانی اسلامی و نیز جلوگیری از گرایش جامعه به سوی فیلم‌ها و برنامه‌های غیراخلاقی رسانه‌های خارجی اجتناب‌ناپذیر و ضروری است، اما به‌نظر می‌رسد، چنانچه مشغله‌های فکری و کاری جامعه با تولید و ارائه برنامه‌های مناسب برانگیزاننده و ترغیب کننده در مسیر تولید علم و دانش و توسعه و ترویج فرهنگ کار و تلاش هدایت شود، ضمن کمک به تحقق راهبرد بزرگ اقتصاد مقاومتیِ مورد نظر رهبر معظم انقلاب اسلامی، خود به خود جامعه را به سمت کارآفرینی سوق داده و با ایجاد مشغله‌های مفید کاری، از ضرورت راه‌اندازی شبکه‌ها و تولید برنامه‌های صرفاً تفریحی و سرگرم کننده خواهد کاست.
این موضوع از آن جهت حائز اهمیت است که علی‌رغم واقع شدن ایران در منطقه خشک و نیمه بیابانی، به لحاظ برخورداری همزمان از شرایط اقلیمی و آب و هوایی نسبتاً مناسب و چهار فصل کشاورزی در تمام طول سال، حداقل یک سوم از اراضی ایران به شرط مدیریت صحیح و نیز استفاده بهینه از منابع آب، مستعد کشاورزی تشخیص داده شده است و طبیعتاً این شرایط یک فرصت و موقعیت کم‌نظیر را برای خودکفایی کامل در این بخش و کمک به شکوفایی اقتصادی در کشور فراهم نموده است و این در حالی‌است که در حال حاضر فقط 11.5% از اراضی کشور زیر پوشش کشاورزی قرار دارد.
البته در همین شرایط، کشور ایران در تولید و صادرات بسیاری از محصولات کشاورزی مانند؛ زعفران، پسته، خاویار، زرشک، توت، انار، خرما، زردآلو، سیب، بادام، گردو، انواع سبزیجات، آجیل، انگور، نارنگی، پرتقال، عدس، شیر، عسل و برخی دیگر از اقلام، در ردیف اول تا دهم جهان قرار دارد و در برخی از محصولات نیز به خودکفایی کامل رسیده است، قطعاً با شناخت و اتکاء به همین شرایط است که رهبر معظم انقلاب اسلامی در یکی از سخنرانی‌هایشان فرمودند؛ «می‌شود رتبه کشاورزی ایران را به رتبه 12 جهان رساند».
بی‌شک ایجاد شبکه تلویزیونی مستقل تحت عنوان «شبکه رویش»، «شبکه روستا»، «شبکه سبز» یا هر عنوان مشابه دیگر برای کمک به ترویج و بهینه‌سازی این بخش که زیربنایی‌ترین عامل پیشرفت و مهم‌ترین محور توسعه محسوب می‌شود و همواره مورد تأکید بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری(دامت برکاته) قرار داشته، یکی از راهکارهایی است که می‌تواند نقش اساسی در این زمینه داشته باشد و نه تنها مقدار قابل توجهی از مشکلات متعدد مربوط به این بخش، بلکه سایر بخش‌ها از جمله؛ اشتغال جوانان، معضلات زیست محیطی، مهاجرت بی‌رویه به شهرها و حتی مواردی مانند مسکن را برطرف نماید.
بررسی نتایج ایجاد شبکه‌های تخصصی تلویزیونی با محوریت کشاورزی در کشورهایی مانند؛ آمریکا، کانادا، نیوزیلند، برزیل، آرژانتین، دانمارک، فرانسه، رومانی، چین و حتی پاکستان که جنبه‌های مختلف علمی، آموزشی، اطلاع‌رسانی و حتی سرگرمی و تفریحی را با ارائه انواع برنامه‌ها و فیلم‌های مستند و داستانی دنبال می‌کنند، نیز بیانگر دستاوردهای شگرفی است، که بخش کشاورزی کشورهای مذکور را متحول و آنها را در ردیف بزرگترین تولیدکنندگان و در بسیاری از موارد در زمره بزرگترین صادرکنندگان محصولات کشاورزی قرار داده است.
دلیل تأکید ویژه بر اهمیت عرصه کشاورزی این است که، امروزه فعالیت‌های کشاورزی در بخش‌های مختلف؛ زراعی، باغی، مرتع‌داری، جنگل‌کاری، دامداری و دامپروری، پرورش طیور و آبزیان، زنبورداری و سایر جانداران مورد نیاز صنعت کشاورزی و حتی زیست محیطی به شدت گسترش یافته و به تدریج تنوع فراوانی در محصولات این بخش ایجاد شده است.
علاوه بر این؛ بخش کشاورزی با ایجاد صنایع بالادستی وابسته به خود مانند؛ صنایع تولید ماشین‌آلات کشاورزی، صنایع تولید تجهیزات آبیاری نوین، صنایع تولید تجهیزات دامداری و دامپروری، صنایع تولید انواع کود و سموم دفع آفات نباتی و امثال آن یا صنایع پایین دستی مانند؛ صنعت تولید پارچه و پوشاک، صنعت تولید کاغذ، بخش تولید خوراک دام و طیور و سایر موارد مشابه و نیز صنایع تبدیلی مانند؛ صنایع تولید کنسانتره، کنسرو و کمپوت و نیز صنایع واسطه‌ای مانند؛ صنعت؛ بسته‌بندی، انبارداری و سردخانه‌ای، حمل و نقل و توزیع و نگهداری، سهم مهمی در ایجاد اشتغال و نیز تولید ثروث ملی بر عهده دارد.
از همین‌رو بسیاری از صاحب‌نظران اقتصادی و نظامی، تولیدات بخش کشاورزی را یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های ایجاد و حفظ استقلال و امنیت پایدار و با ثبات برای کشورها تلقی نموده و عاملی مهم و تأثیرگذار در معادلات بین‌المللی به حساب می‌آورند و معتقدند، این بخش در قیاس با بخش صنعت از اهمیت بیشتر و بالاتری برخوردار است، زیرا نابودی بخش کشاورزی در هر کشور می‌تواند، خطر افزایش وابستگی و گسترش ناامنی به خصوص در شرایط بحرانی مانند؛ زمان وقوع جنگ‌های گسترده را به شدت افزایش داده و حیات و سلامت مردم را در معرض خطر جدی قرار دهد.
در واقع با توجه به این که محصولات كشاورزي يكي از اساسي‌ترين نيازهاي جامعه به خصوص در زمان بروز بحران‌های طبیعی و غیرطبیعی مانند؛ جنگ یا تحریم‌های اقتصادی به شمار می‌روند، بنابراین كمك به ترويج و توسعه كشاورزي و استفاده بهينه از منابع موجود در اين زمينه، ضمن ارج نهادن بر زحمات بزرگترین قشر تولیدکننده کشور یعنی کشاورزان عزیز، متضمن حفظ امنیت غذایی و در نتیجه ایجاد آرامش و سلامت روحی و روانی در جامعه بوده و مي‌تواند نتايج و پيامدهاي مثبت فراوان دیگري را نیز برای کشور به ارمغان آورد و حتي منجر به معكوس نمودن روند مهاجرت به شهرها و کاهش نرخ رشد بیکاری در کشور شود.