ممنوع‌التصویر

پایگاه بصیرت / علی حیدری

یادداشت: فتنه بزرگ و پیچیده سال ۸۸ اگرچه در اتاق فکرها و بنیادهای غربی و آمریکایی طراحی شده بود، اما برای اجرا و پیاده‌سازی به عوامل و عناصری داخلی نیاز داشت. بهانه این فتنه با شکست یک جریان سیاسی در انتخابات و تمکین نکردن نامزدهای همان جریان در برابر آرای ملت فراهم شد؛ این افراد حتی زمانی که دخالت عوامل دشمن در این صحنه روشن گردید، حاضر نشدند مسیر خود را از مخالفان نظام جدا کنند و شد آنچه نباید می‌شد.
در این میان دو نامزد ناکام (میرحسین موسوی و مهدی کروبی) و یکی از سردمداران جریان اصلاحات (سیدمحمد خاتمی) صحنه را مدیریت کردند و با سخنرانی‌ها، بیانیه‌ها و اتخاذ مواضعی که رنگ‌وبوی حرف‌های دشمن را داشت، در آتش این فتنه دمیدند. این حوادث می‌توانست با تسلیم شدن در برابر تصمیم ملت-مانند آنچه در انتخابات اخیر از سوی جریان سیاسی‌ای که نتوانست اعتماد مردم را در برخی حوزه‌های انتخابیه، چون تهران جلب کند- اتفاق نیفتد؛ اما لج‌بازی‌های سیاسی سران فتنه تهران را هشت ماه درگیر ناآرامی کرد.
پس از گذشت قریب دو سال از این ماجرا همچنان دست‌وپا زدن‌های سران فتنه برای ایجاد التهاب ادامه داشت و تداوم این فضا زیان‌های فراوانی به کشور و ملت وارد کرده بود. در این شرایط با مصوبه شورای عالی امنیت ملی مبنی بر اعمال محدودیت‌هایی برای برخی سران فتنه، از حصر تا ممنوعیت انتشار تصاویر و مصاحبه‌های آنها، آرامش به کشور بازگشت.
چند سالی از این حوادث تلخ می‌گذرد و امروز شاهد آن هستیم که به بهانه‌های مختلف اصل این محدودیت‌ها از سوی برخی مسئولان، از جمله رئیس‌جمهور زیرسؤال رفته و ادعا می‌شود که اصلاً چنین مصوبه‌ای وجود خارجی نداشته است و با وجود ردّ این ادعا از سوی مسئولان قضایی، از یکی از سران فتنه به بهانه سفر به زادگاه او تعریف و تمجیدهایی می‌شود که جای تأمل دارد! به نظر می‌رسد، عده‌ای درصددند با ادامه این رویه در آینده نیز موضوع حصر سران فتنه را به چالش بکشند. کسانی که پس از گذشت شش سال از ارتکاب آن گناه بزرگ، کمترین اظهار پشیمانی و ندامت از خطای خود نکرده و همچنان بر اشتباه خود اصرار می‌ورزند.