روزنامه رسالت با طرح این موضوع نوشت: تعصب ملی و غیرت دینی اجازه نمی‌دهد که دستبرد آمریکایی‌ها به منابع مالی ملت در این کشور را رها کنیم و با بی‌انصافی، دولت قبل را به جای آمریکا مورد حمله قرار دهیم.
دولت قبل برای دور زدن تحریم‌ها راه‌های مختلفی را در پیش گرفت از جمله با همان پول‌های بلوکه شده بخشی از وجوه نقد را تبدیل به 13 تن طلا نمود و آن را وارد کشور کرد. آن زمان طلا هر اونس 600 دلار بود که بلافاصله به 1600 تا 1800 دلار رسید.
باید دولت فعلی به دولت قبل افتخار کند که اولا، بخشی از منابع مالی کشور را از خطر دستبرد نجات داد. ثانیا، ارزش آن را به دو برابر نیز افزایش داد. از آن زمان تاکنون قیمت طلا هر اونس 1200 دلار کمتر نشده است.
محمدکاظم انبارلویی در این یادداشت افزود: یکی از راه‌های فرار از خطر بلوکه شدن، تبدیل ذخایر وجه نقد به شبه نقد یا در حکم وجه نقد بود که مصداق آن همین خرید اوراق بود. اولا، از زمان قطع رابطه ایران و آمریکا بیش از 30 میلیارد دلار از منابع مالی ما در آمریکا ضبط و بلوکه شده است و دولت موسوی نتوانست با قرارداد الجزایر آن را به کشور برگرداند. آمریکا بخواهد به منابع ما دستبرد بزند از آن 30 میلیارد دلار برمی‌دارد نه از این 2 میلیارد دلار! ثانیا، دولت تدبیر و امید 3 سال است روی کار است، چرا برای صیانت همین 2میلیارد دلار تدبیر نکرد؟
آقای جهانگیری می‌گوید؛ دولت قبل با علم به اینکه آمریکایی‌ها پایبندی به مقررات بین‌المللی ندارند این تصمیم را گرفت! سوال این است؛ شما که این علم را داشتید چه طور 3 سال رفتید با دیپلماسی لبخند مذاکره کردید و پای سندی را امضا کردید و با علم به اینکه آمریکایی‌ها پایبندی به مقررات بین‌المللی ندارند زیرساخت صنعت هسته‌ای کشور را بی‌نتیجه به تاراج دادید و به قول سیف هیچ‌چیزی هم به دست نیاوردید؟
آقای جهانگیری به جای اینکه یقه دزد را بگیرد و این سرقت را مورد مذمت قرار دهد، یقه اهل خانه را گرفته که چرا مثلا فلان پنجره را باز گذاشتید تا دزد بیاید بخشی از اموال ما را ببرد؟! شما 3 سال وقت داشتید آن پنجره را ببندید. تازه با آن دزد هم صحبت کردید اموال را برگرداند و برنگردانده است.
حمله به دولت قبل نوعی تطهیر و نیز توجیه عمل زشت دزدی آمریکایی‌هاست و نوعی آدرس غلط دادن به مسائل جاری است آن هم به هنگام فروش آب سنگین اراک که گفته می‌شود به یک سوم قیمت واقعی و ده‌ها برابر قیمت تمام شده بوده است.
اگر اقدام دولت قبل در خرید اوراق، بی‌تدبیری بود چرا آمریکایی‌ها در همان دولت قبل که روابط ایران و آمریکا به اوج تشنج و تیرگی خود رسیده بود آن را مصادره نکردند؟ چرا مصادره این دو میلیارد دلار در دولت تدبیر، آن هم پس از توافق با کدخدا و تعهد آمریکایی‌ها برای آزاد کردن منابع بلوکه شده صورت می‌گیرد؟!