پس از ۲۲ ماه مذاکره درباره برنامه هسته‌ای ایران و پس از ٢٨ روز مذاکره فشرده در وین به منظور نگارش برنامه جامع اقدام مشترک، [...]
یادداشت: پس از ۲۲ ماه
مذاکره درباره برنامه هسته‌ای ایران و پس از ٢٨ روز مذاکره فشرده در وین به
منظور نگارش برنامه جامع اقدام مشترک، سرانجام ۲۳ تیر ماه ۱۳۹۴ بین ایران و
شش کشور (آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، لمان و چین) توافق وین (برجام)
حاصل شد. در آستانه سالروز توافق هسته‌ای لازم است نگاهی اجمالی به عملکرد
این دوره داشته باشیم و ببینیم که آیا دو طرف، به‌ویژه آمریکا که بدعهدی آن
آشکار است، توانسته‌اند به تعهدات خود پایبند باشند یا خیر؟ در ابتدا باید
گفت، ایران به تمام تعهدات خود عمل کرده و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی
نیز در گزارش‌های متعدد خود تاکنون این امر را تأیید کرده است. طبق تعهدات
برجام، کشورمان باید برخی بازرسی‌ها و انجام برخی از تعدیل‌ها در برنامه
هسته‌ای خود را می‌پذیرفت که این کار را به خوبی انجام داد، اما تنها چند
روز پس از اجرایی‌شدن برجام در تاریخ ۲۶ دی ماه ۹۴، غربی‌ها برنامه‌های
موشکی ایران را بازیچه‌ای برای زیر پا گذاشتن تعهدات خود در زمینه لغو
تحریم‌ها قرار دادند و حتی تحریم‌های جدیدی علیه ایران وضع کردند؛ این در
حالی است که برنامه موشکی ایران در برجام قید نشده و مسئولان کشور ما بارها
اعلان کرده‌اند که برنامه موشکی ما صرفاً برای دفاع از تمامیت ارضی کشور
است. در همین زمینه فلاحت‌پیشه، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس
درباره تعهدات دو طرف در اجرای برجام معتقد است، آمریکا تنها به ۱۰ درصد از
تعهدات خود در این حوزه پایبند بوده و اروپایی‌ها به ۸۰ درصد از تعهدات
خود در زمینه تحریم‌زدایی از ایران عمل کرده‌اند. واقعیت‌های میدانی نشان
می‌دهد، بد‌عهدی‌ها فراتر از آن چیزی است که تصور می‌شود. چنانچه رهبر معظم
انقلاب نیز در دیدار با کارگزاران نظام درباره پایبند نبودن طرف‌های غربی
به تعهدات خود در مسئله توافق جامع مشترک و لغو تحریم‌های وضع شده علیه
کشورمان به بهانه برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای فرمودند: «در برجام طرف مقابل
وظیفه‌اش رفع تحریم‌ها بوده که برطرف نکرده، مسئله بانک‌ها حل نشده، مسئله
بیمه نفتکش‌ها در سطح محدودی انجام می‌شود، پول‌های نفت و پول‌هایی که در
دیگر کشورها داریم، به ما داده نمی‌شود.»