بارها و بارها در سه سالی که از دولت یازدهم گذشته است، مردم شاهد آن بوده‌اند که شخص آقای روحانی و برخی[...]
یادداشت: بارها
و بارها در سه سالی که از دولت یازدهم گذشته است، مردم شاهد آن بوده‌اند
که شخص آقای روحانی و برخی از وزرای دولت با زبانی گزنده و به طور
شگفت‌انگیز از کوچک‌ترین نقدها استقبال کرده‌اند. عبارت معروف رئیس دولت
درباره بزدل خواندن منتقدان در جریان مذاکرات با طرف‌های غربی و حواله کردن
آنها به جهنم تا فریادهای معروف ظریف و صالحی در صحن علنی مجلس از جمله
آنهاست؛ زبانی که بسیاری از ناظران معتقدند، به دلیل متشنج کردن فضا به کار
برده می‌شود تا در سایه این فضای متشنج، بسیاری از ضعف‌های دولت و بسیاری
از سخنان دقیق و صحیح در نقد دولت تدبیر و امید یا مجال بیان پیدا نکنند یا
در میان هیاهو گم شوند؛ روشی که به نظر می‌رسد، این روزها نیز با نزدیک
شدن به انتخابات بار دیگر در دستور کار دولت قرار گرفته است! چنانچه از یک
سو حسن روحانی در همایش روز ملی صادرات با بیان عبارات عجیب به تخریب
منتقدان دولت می‌پردازد و آنها را افرادی می‌خواند که مشخص نیست در چه
جهانی سیر می‌کنند(!) از سوی دیگر وزیر بهداشت دولت در مجمع روانپزشکان در
سخنانی خارج از موضوع به منتقدان دولت حمله می‌کند و در جملاتی باورنکردنی
می‌گوید: «خودشیفتگی مسئولان کار دست مردم می‌دهد، در کشور ما هر کسی
اظهارنظری دارد؛ مثلاً یکی سردار عَلَم بوده نوحه می‌خواند و رئیس‌جمهور و
مسئولان را زیر سؤال می‌برد؛ دیگری می‌شود سردار حرم و در همه حوزه‌ها
اظهارنظر می‌کند؛ یکی نیز سردار قلم بوده و در همه حوزه‌ها حرفی دارد...»؛
سخنانی که نشان می‌دهد، دولت دوباره قصد دارد از این راهبرد تکراری و
نخ‌نما شده سود جوید، به امید آنکه در آستانه انتخابات دوازدهم بتواند فضای
رسانه‌ای کشور را مدیریت کند، تلاشی که اگرچه بعید به نظر می‌رسد به دولت
برای پوشاندن ضعف‌هایش کمکی بکند؛ اما بی‌شک می‌تواند آثار مخربی بر وحدت
در جامعه بگذارد که خلاف مصلحت کشور است.