دکتر محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در دانشگاه پکن سخنرانی کردند. در این دانشگاه تعداد زیادی از دانشجویان ایرانی و خارجی، دیبلمات های خارجی مقیم بكن و اساتید این دانشكاه حضور دارند.
به گزارش گروه بین الملل بصیرت به نقل از پایگاه خبری تحلیلی الف، در ابتدای این جلسه خلاصه ای از فعالیت‌های دیپلماتیک محمد جواد ظریف در دوران کاری وزارت امور خارجه و همچنین گزارش مختصری از فعالیت دانشگاه پکن به حضار ارایه شد.سخنرانی دکتر ظریف با عنوان همکاری‌های ایران و چین استفاده از فرصت‌ها و مقابله با چالش‌های منطقه ای و بین المللی بود.متن این سخنرانی به شرح زیر است:از شما بخاطر مقدمه خوبی که ارایه کردید متشکرم. از این که در چین هستیم خوشحالم کشوری که اکنون ما با آنها همکاری راهبردی مشترک داریم همانطور که در دیدار روسای دو کشور تاکید شد.ما تاریخی مشترک عمیقی بین دو کشور داریم و اکنون نیز به سمت نزدیکی بیشتر پیش می رویم.امروز نیز قصد من این است که درباره این که چگونه آینده را بسازیم صحبت کنم. می خواهم درباره گذاری صحبت کنم امروز در دنیا در حال اتفاق است.تغییرات جاری است و روندی است که در جریان هستند و به همین دلیل ما اسم آن را مرحله گذار ک=گذاشته ایم دیگر دوران قدیم گذشته است.چالش هایی فراوانی مقابل ما است از محیط زیست گرفته تا افراط گرایی و تروریسم. چین عنوان بازیگر مهم در این دوران گذار نقش فعالی در این دوران گذار دارد.بعد ازفروپاشی شوروی تصور اشتباهی در غربی‌ها وجود داشت که این یک پیروزی برای غرب بود و طبق این برداشت و آمریکا در این تصور تلاش داشت که خود را به عنوان تنها ابرقدرت جهانی مطرح سازد آنها در این راستا و حتی در اشغال کشورهایی مانند عراق و افغانستان تلاش کردند که این ابرقدرتی را در میان جهانیان نهادینه سازند. من این را به عنوان شعار نمی گویم اما دوران سلطه گرایی برگرفته از این برداشت استباه سپری شده است.کشورها عادت به انحصاری کردن قدرت داشتند اما در اوایل قرن بیست و یکم این وضعیت تغییر کردو دولت‌ها این انحصارها را بخصوص در زمینه اقتصادی و بعد ازی آن در دیگر زمینه‌های آموزشی از دست می دهند و ما امروز شاهد هستیم که بازیگران غیردولتی نقش‌های دولت‌ها را گرفته اند. اگر بخواهیم توضیح دهیم علت افراط گرایی و تروریسم در کشور ما چیست دلایل فراوانی دارد اما دلیل اصلی آنها حس تنفر،ناامیدی و نارضایتی است که اشغالگری برای ملت‌ها به همراه داشته است.به اعتقاد من این برداشت سلطه گرایی بر فرضیات غلطی استوار است که یکی از آنها این است که شما می توانید برنده باشید در صورتی که دیگران بازنده باشد یا این که شما می توانید به دست آورد همه چیز را اگر دیگران همه چیز را از دست بدهند.این برداشت غلط می تواند به نتایج غلط منجر شود. به زودی مردم جهان به این درک می رسند که این تصورات غلط به هیچ جا نخواهد رسید.آیامی توان گفت که آمریکا اکنون بخاطر اشغال افغانستان عراق امن تر است؟ آیا ناامنی در یک منطقه و یک کشور به امنیت در کشور دیگر ختم شود شاهد هستیم که اینگونه نیست.در باره محیط زیست نیز وضع همینطور است. باید جور دیگر فکر کرد باید به این نتیجه رسید که به قیمت ناامنی جای دیگر نمی توان به امنیت رسید.نگاهی به سوریه و جنگ گروه‌های تروریستی نشان می دهد که مسایل می تواند به دیگر مناطق سرایت کند درست مانند بیماری واگیری است که مثلا در مالزی اتفاق می افتد و نمی توان جلوی انتقال آن را به دیگر جاها گرفت. چرا که اکنون در وضعیت بیماری تروریسم و افراط گرایی به جاهای دیگر سرابت خواهد کرد اکنون همه چیز بعد از دوران جنگ سرد جهانی شده است. درک این واقعیت که تمایلات سلطه طلبانه دیگر موفق نخواهد بود.اگر می خواهیم که مسایل جهانی را حل کنیم باید بدانیم که نمی توانیم این کار را به قیمت و هزینه دیگراانجام دهیم. ما این کار را در مسئیه هسته ای و مذاکرات هسته ای انجام دهیم وقتی که مذاکره را آغاز کردیم دنیا به ماهیت کار پی برد.در مسئله سوریه نیز وضع همینگونه است نمی توان با رویکرد برد و باخت به آن نگاه کرد اگر تاکید بر رفتن یک نفر از ریاست کشور باشد او نیز هواداران خود را دارد برای مخالفان نیز وضع همینگونه است. اما اگر راهکارهایی که ر آن همه طرف‌ها در نظر گرفته شوند می تواند راه گشا باشد. برای وضعیت جهانی نیز همینطور است. همه ما در یک قایق هستیم و دریا متلاطم ماست زیرا ما اکنون بازیگران متعددی داریم و دیگر مثل قبل یک نفر بازیگر نیست که اسم این بازی را "دربرگیری و نه حذف" inclusion not exclusion می گذاریم این نظری است که ایران و چین دارند و در راستای تحقق آن تلاش می کنند.ما باید شیکه‌ای جهانی با منافع مشترک و همکاری‌های مشترک داشته باشیم که این واقعیت را بپذیرند که همه ما در یک قایق هستیم و باید با هم در رفع مسایل تلاش کنیم.در ادامه این جلسه ظریف به پاسخ درباره سوالی درباره روابط پرداخت و گفت که برنامه های فرهنگی و دانشگاهی می تواند راهی برای مقابله با افراط گرایی باشد چرا که رویکردنظامی نمی تواند راهکاری برای حل افراط گرایی باشد و به برنامه ایران و چین و افغانستان برای افزایش همکاری‌های دانشگاهی و فرهنگی برای مقابله با افراط گرایی و کشت مواد مخدر پرداخت.وی درباره نقش جهانی چین نیز گفت که چین نقش ابرقدرتی دنبال نمی کند بلکه در حال ایفای نقش مثبت در مسایل جهانی از جمله سوریهاست.