طی روزهای اخیر گمانهزنیهایی مبنی بر احتمال حضور نیروهای حشد الشعبی در سوریه برای مبارزه با تروریسم مطرح شده و سبب نگرانی مقامات کاخ سفید شده است؛ زیرا در صورتی که دولت بشار اسد رسماً از عراق درخواست کند[...]
یادداشت: طی
روزهای اخیر گمانهزنیهایی مبنی بر احتمال حضور نیروهای حشد الشعبی در
سوریه برای مبارزه با تروریسم مطرح شده و سبب نگرانی مقامات کاخ سفید شده
است؛ زیرا در صورتی که دولت بشار اسد رسماً از عراق درخواست کند که نیروهای
حشد الشعبی به سوریه بروند، امکان پذیرش آن از سوی پارلمان و قوه مجریه
این کشور زیاد است. در این شرایط تجربه موفق نیروهای مردمی عراق در سوریه
تکرار میشود و جبهه ضد تروریسم در این کشور تقویت خواهد شد. نیروهای حشد
الشعبی به دنبال فتوای آیتالله سیستانی و با حضور مردان شیعه، سنی، مسیحی،
ترکمن، و دیگر جریانها برای دفاع از سرزمین عراق تشکیل شد و با در اختیار
گرفتن سلاحهای ساده از شهر التاجی شروع به فعالیت کرد و پس از موفقیتی که
در این شهر به دست آورد، در سامرا، صلاحالدین و استان الانبار با داعش
روبهرو شد. پس از آن پارلمان عراق حشد الشعبی را به مثابه یک نهاد نظامی
همانند دیگر مؤسسات نظامی این کشور شناسایی کرد. با قانونی شدن ساختار این
نهاد، نیروهای حشد الشعبی میتوانند پس از آزادسازی کامل عراق از دست
تروریسم به حیات خود ادامه دهند و همچون یک نیروی حامی تمامیت ارضی این
کشور فعالیت کنند؛ اما واشنگتن و به تبع آن، ریاض و تلآویو این سناریو را
برای اهداف و طرحهای خود بسیار خطرناک میبینند؛ زیرا بنیان تشکیل این
نیرو، فتوای یک مرجعیت شیعه است. این مسئله در کنار ساختار شیعی حشد
الشعبی، از دید آمریکا و متحدانش، به شیعیان عراقی قدرت نظامی قابل توجهی
میدهد که میتواند بر حوادث سیاسی آینده بغداد نیز تأثیر بگذارد و با
موفقیت آنها در سوریه بر میزان محبوبیت آنان بیفزاید. بر اساس این، واشنگتن
نگران به وجود آمدن حزبالله دیگری در خاورمیانه است. در این میان، زنگ
خطر را اظهارات الاسدی، سخنگوی حشد الشعبی به صدا درآورد. وی تأکید کرد:
«با توجه به حضور آمریکا برای حفظ منافع خود از یک قاره دیگر در خاورمیانه و
مداخله در کشورهای این منطقه، ما هم به عنوان همسایگان سوریه باید برای
دفاع از آن وارد این کشور شویم.» در کل باید گفت، به دلیل اشتراکاتی که
امنیت عراق و سوریه با یکدیگر دارند، فشارهای آمریکا نمیتواند بر تصمیم
بغداد برای اعزام نیروهای مردمی به سوریه تأثیر بگذارد و البته با توجه به
روحیه ظلمستیزی این مبارزان، نگرانی غرب از «تولد حزبالله دوم» بیدلیل
نیست.