«جدایی میان اصلاح‌طلبان و روحانی»، «قهر و کناره‌گیری جهانگیری از دولت دوازدهم»، «بیرون آمدن رئیس‌جمهور از پوست اصلاح‌طلبی خود»، «اتحاد روحانی و لاریجانی برای انتخابات 1400» و... از جمله عناوینی است که در روزهای اخیر بارها در رسانه‌ها به ویژه رسانه‌های اصلاح‌طلب منتشر شد[...]
یادداشت: «جدایی
میان اصلاح‌طلبان و روحانی»، «قهر و کناره‌گیری جهانگیری از دولت
دوازدهم»، «بیرون آمدن رئیس‌جمهور از پوست اصلاح‌طلبی خود»، «اتحاد روحانی و
لاریجانی برای انتخابات 1400» و... از جمله عناوینی است که در روزهای اخیر
بارها در رسانه‌ها به ویژه رسانه‌های اصلاح‌طلب منتشر شد؛ اما آیا واقعاً
اصلاح‌طلبان و رئیس دولت دوازدهم در برابر هم قرار گرفته‌اند؟ اگرچه افراد
معرفی شده به مجلس شورای اسلامی برای حضور در دولت دوازدهم از ناکامی این
طیف در تحمیل گزینه‌های مطلوب خود به حسن روحانی برای حضور در رأس
وزارتخانه‌ها حکایت دارد؛ اما بسیاری از کارشناسان و ناظران مسائل سیاسی
کشور معتقدند این همه ماجرا نیست؛ بلکه بیش از آنکه روحانی در فکر کنار
گذاشتن اصلاح‌طلبان باشد که نقش مهمی در پیروزی وی داشتند، این اصلاح‌طلبان
هستند که به دنبال فاصله‌گذاری با حسن روحانی و دولت او هستند؛ چرا که
تصمیم‌گیران و رهبران اصلاحات از یک سو با توجه به اوضاع کشور در زمینه‌های
مختلف، اعم از مسائل اقتصادی به ویژه بحران بیکاری و رکود بی‌سابقه،
پابرجا ماندن تحریم‌های خارجی و توفیق نیافتن برجام و از سوی دیگر با توجه
به سابقه چهار ساله دولت گذشته و ناتوانی آن در حل مشکلات و ضعف‌های متعدد
آن به این جمع‌بندی رسیده‌اند که از هم اکنون راه خود را از دولت یازدهم که
نتیجه عملکرد آن با اما و اگرهای فراوان روبه‌رو است، جدا کنند و به جای
حضور مستقیم با بازی پنهان و نفوذ و فشار منافع خود را تأمین کنند تا در
بزنگاه 1400 نتیجه عملکرد دولت دوازدهم به نام این جریان نوشته نشده و به
سهولت بتوانند با عبور از حسن روحانی بدون دردسر در جایگاه منتقد نشسته و
خود را به منزله آلترناتیوی ایده‌آل مطرح و کرسی ریاست‌جمهوری را از آن خود
کنند.