به گزارش بصیرت به نقل از مشرق، از زمان سفر بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی به روسیه و دیدار وی با ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور این کشور، رسانه‌های رژیم صهیونیستی در اعلام نظرات و اخبار و تحلیل‌های خود در رابطه با این سفر در سکوتی عمیق فرو رفته‌اند و در مقابل در مقالات و تحلیل‌های مختلف اقدام به بزرگنمایی آن چیزی می کنند که آن را خطر ایران برای کشورهای منطقه و رژیم‌های عربی جلوه می دهند.
به این ترتیب به نظر می‌رسد که اهدافی که نتانیاهو از سفر به مسکو داشته محقق نشده است. نتانیاهو به همراه سرکردگان اطلاعاتی و جاسوسی رژیم صهیونیستی در این سفر تلاش می کرد با شور و حرارت بالا و بر اساس اطلاعاتی که ساخته و پرداخته سرویس‌های جاسوسی رژیم صهیونیستی است ، حضور ایران در سوریه راخطری برای همه کشورهای منطقه و جهان از جمله روسیه معرفی کند. انجام این سفر بعد از آن صورت گرفت که یوسی کوهین رئیس موساد در قانع کردن مقامات کاخ سفید در جریان سفر به واشنگتن برای تن دادن به مطالبات صهیونیست ها که بر خلاف موازنه های میدانی موجود در سوریه است، شکست خورده است. واقعیت این است که سقف مطالبات و آرمان‌گرایی های رژیم صهیونیستی در سوریه به حدی زیاد است که حتی فشارهای دیپلماتیک آمریکا نیز قادر به برآورده کردن آنها در محافل سیاسی و بین‌المللی نیست و دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا بیش از این نمی‌تواند با این رؤیاپردازی‌ها همگرایی کند.
به این ترتیب به نظر می‌رسد طی روزهای آینده موج ایران‌هراسی در رسانه‌های رژیم صهیونیستی خطاب به کشورهای عربی افزایش پیدا کند تا شاید بتواند در میان این کشورها گوش شنوایی برای خود پیدا کند. البته مقدمات این موج طی یکی دو روز گذشته آغاز شده است.
همانطور که در رسانه های فارسی زبان نیز منتشر شده، روزنامه روس زبان پراوادا روز جمعه با تحلیل واکنش رئیس‌جمهور روسیه به اظهارات نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی نوشت ولادیمیر پوتین کابوس طرف اسرائیلی را به حقیقت تبدیل کرد.
«پراوادا» نوشت که نتانیاهو در دیدار با پوتین روز ۲۳ آگوست ۲۰۱۷ به وی گفت که نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و رزمندگان حزب‌الله آماده حمله به اسرائیل با استفاده از سوریه هستند. این روزنامه روس، نوشته که در جریان این دیدار علی‌رغم لحن پر حرارت نتانیاهو، پوتین آرام بود.
رئیس‌جمهور روسیه در واکنش به اظهارات نتانیاهو گفت: «ایران متحد راهبردی روسیه در خاورمیانه است. اما اسرائیل هم شریکی مهم برای روسیه در منطقه است.» پراوادا همچنین به نقل از شاهدان عینی نوشته که نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی هنگام گفت‌وگو با پوتین بسیار هیجانی و در مواقعی حتی تقریباً هراسان بود. او تلاش کرد توصیفی از به آخر رسیدن دنیا در صورت عدم انجام تلاش‌های لازم در قبال ایران ارائه دهد.
این روزنامه می‌نویسد: «اما واکنش مسکو چه بود؟ در حالی که نتانیاهو با تب و تاب در حال توصیف این سناریوی شیطانی برای پوتین بود، پوتین از سر دلسوزی خمیازه می‌کشید، مثل اینکه می‌خواست بگوید: «متأسفم که نمی‌توانیم در اینجا به شما کمک کنیم.»
بی توجهی ولادیمیر پوتین به اظهارات و بزرگ‌نمایی‌های نتانیاهو و هیئت همراه وی در رابطه با خطرات مربوط به حضور ایران در سوریه و تهدیدات اسرائیل برای انجام حمله بر ضد ایران و حزب‌الله در سوریه در صورت عدم همکاری روسیه برای خروج نیروهای ایرانی نشان می دهد که پوتین معتقد است رژیم صهیونیستی علاوه بر اینکه بدون چراغ سبز آمریکا قدرت حمله نظامی فراگیر به سوریه ضد اهداف ایران و حزب الله را ندارد، حتی فضای داخلی سرزمین های اشغالی نیز برای انجام این حمله مساعد نیست. لذا تهدیدات مطرح شده مبنی بر قدرت سخت افزاری برای مقابله با ایران و حزب الله در سوریه کاملا عاری از واقعیت است و ارزش پاسخگویی ندارد.
از سوی دیگر عدم واکنش جدی پوتین به بزرگنمایی سران اطلاعاتی پروژه رژیم صهیونیستی در رابطه با خطرات حضور نظامی ایران و حزب‌الله در ارتفاعات جولان نشان می دهد که روسیه با این حضور موافق است، علاوه بر اینکه حتی اگر ملاحظاتی نیز با این موضوع داشته باشد، در چارچوب معادلات مربوط به موازنه های میدانی و نظامی در عرصه درگیری های سوریه باید آن را بپذیرد، درست مانند آمریکا که در شرایط خاص کنونی مجبور شده مطالبات متحد استراتژیک خود یعنی رژیم صهیونیستی در سوریه را نادیده بگیرد.
علاوه بر اینها روسیه به دنبال تقویت قابل‌ملاحظه مناسبات خود با ایران است. منابع مطلع گزارش می‌دهند که همکاری‌های ایران و روسیه به ویژه در عرصه نظامی طی ماه‌های آینده افزایش قابل توجهی خواهد داشت. این موضوع تصادفی نیست، چرا که روسیه معتقد است موجودیت نظامی محور مقاومت در سوریه مکمل حضور این کشور است و حتی موجودیت روسیه را در سوریه تقویت می کند. مسکو می داند در صورتی که دولت سوریه تحت حمایت محور مقاومت روی کار نباشد، مسکو نیز حیات خلوت خود در سواحل دریای مدیترانه را از دست خواهد داد.علاوه بر این که روسیه با کمک این محور می تواند به نفوذ قابل توجهی در لبنان نیز دست پیدا کند.
به تمام این موارد باید قرارداد تسلیحاتی احتمالی روسیه با ارتش لبنان را نیز باید اضافه کرد که در راستای تحقق افزایش موجودیت نظامی روسیه در لبنان دنبال می شود. علاوه بر اینکه این موضوع می‌تواند باعث نقش‌آفرینی بیشتر روسیه در صنعت نفت و گاز سواحل دریای مدیترانه شود. با توجه به تمام آنچه که گفته شد ، می‌توان نتیجه‌گیری کرد که حمایت مسکو از محور مقاومت با وجود ملاحظاتی که نسبت به برخی سیاست های آن دارد، حمایتی حداکثری است و مسکو برای تحقق منافع خود مجبور به حمایت از محور مقاومت است که به دنبال تحقق بازدارندگی و استقلال کشورهای خود هستند.
شکست نتانیاهو در جذب مقامات کشورهای اروپا و آمریکا و حتی رژیم‌های عربی حوزه خلیج فارس به اردوگاه ضد ایران را باید به مجموعه فضای ناهمگون موجودیت سیاسی و در عرصه داخلی و بین‌المللی این رژیم اضافه کرد که این موضوع در نهایت باعث تزلزل در اوضاع استراتژیک رژیم صهیونیستی در منطقه و تعمیق بحران استراتژیک این رژیم می شود.