صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

دیدگاه

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

محرومیت زدایی

صفحات داخلی

صفحه نخست >>  عمومی >> آخرین اخبار
تاریخ انتشار : ۰۱ مهر ۱۳۹۶ - ۱۰:۱۲  ، 
شناسه خبر : ۳۰۴۶۵۱
رهبر معظم انقلاب در دیدار رئیس و اعضای مجلس خبرگان رهبری ضمن توصیه‌هایی به مجلس خبرگان و پاسخ به یاوه‌گویی‌های رئیس‌جمهور تازه به دوران رسیده آمریکا، به سیاست تعامل سازنده با جهان اشاره کردند و فرمودند: «از اول انقلاب همواره بر ارتباطات گسترده با دنیا تأکید داشته‌ام[...]
پایگاه بصیرت / مصطفی قربانی
یادداشت: رهبر معظم انقلاب در دیدار رئیس و اعضای مجلس خبرگان رهبری ضمن توصیه‌هایی به مجلس خبرگان و پاسخ به یاوه‌گویی‌های رئیس‌جمهور تازه به دوران رسیده آمریکا، به سیاست تعامل سازنده با جهان اشاره کردند و فرمودند: «از اول انقلاب همواره بر ارتباطات گسترده با دنیا تأکید داشته‌ام؛ اما می‌گویم پای قدرتمند خود را با عصای بیگانه عوض نکنید!» معظم‌له همچنین درباره موضوع اتکا به بیگانه، به مذاکرات هسته‌ای اشاره و تأکید کردند: «اشکالی که نسبت به مذاکرات هسته‌ای داشته و داریم و در جلسات با مسئولان مطرح کردیم این است که مذاکره اشکالی نداشت؛ اما باید مراقبت و دقت لازم انجام می‌گرفت تا این‌گونه نباشد که هر غلطی که طرف مقابل انجام بدهد، نقض برجام محسوب نشود؛ اما هر اقدام ایران، نقض برجام محسوب شود.»
تأکید معظم‌له بر خودداری از قراردادن «عصا به جای پا» در راستای تأکیدات چند سال گذشته ایشان مبنی بر ضرورت استحکام‌ ساخت درونی، درون‌زایی، اقتصاد مقاومتی و... قرار دارد. در واقع، ایشان ضمن اینکه ارتباط با جهان را نفی نمی‌کنند، برای بهره‌برداری بهینه از این ارتباطات و همچنین، مصون ماندن کشور از پیامدهای احتمالی این ارتباطات، بر نگاه به درون تأکید دارند. به عبارتی، مدل مطلوب تعامل با جهان این است که عمده نگاه‌ها و امیدها به ظرفیت‌های خارج کشور دوخته نشود و از امکاناتی که مترتب بر ارتباطات بین‌المللی است، صرفاً به منزله مکمل و تقویت‌کننده ظرفیت‌های درونی استفاده شود و نه اینکه سرمایه و امکانات خارجی، جایگزین استعدادهای درونی شود.
حقیقت این است که اتکا به بیرون اگرچه ممکن است به طور مقطعی به حل برخی چالش‌ها کمک کند، اما به هیچ‌وجه به حل ریشه‌ای مشکلات کشور کمک نمی‌کند و فراتر و مهم‌تر از این، به درجه استقلال و اقتدار کشور در نردبان قدرت نظام بین‌الملل نمی‌افزاید.
در این زمینه توجه به این نکته ضروری است که مدل پیشرفت با نگاه به بیرون در نهایت به «توسعه وابسته» منتج می‌شود؛ یعنی اگرچه ممکن است با نگاه به بیرون به درجاتی از پیشرفت هم نائل شویم، اما در بطن این پیشرفت، روند رو به رشد وابستگی وجود دارد.


نام:
ایمیل:
نظر: