علی صیاد شیرازی در سال ۱۳۲۳ درشهرستان درگز از توابع استان خراسان رضوی متولد می‌شود. پدر او از عشایر قشقایی بود و در ژاندارمری مشغول کار بود. او که به تناسب شغلش مجبور به مهاجرت از شهری به شهر دیگر بود، باعث می‌شود علی در شهرهای مختلفی ازجمله مشهد، گرگان، شاهرود، آمل، گنبد و سرانجام گرگان رشد و نمو یابد. پس از آنکه تحصیلات ابتدایی و دبیرستان خود را به پایان می‌رساند، به تاسی از پدر در بخش نظامی مشغول به کار شد. او در سال 1343 در دانشگاه افسری پذیرفته شده و در مهرماه 1346 در رشته توپخانه از آن دانشگاه فارغ التحصیل شده و با درجه ستوان دومی وارد ارتش می‌شود.
او تصمیم می‌گیرد با دختر دایی خود ازدواج کند که با مخالفت ارتش وابسته به حکومت پهلوی مواجه می‌شود. دلیل آن هم فعالیت های سیاسی-مذهبی دایی علی صیاد شیرازی است که در نهایت با پافشاری بیش از حد ارتش را مجبور به موافقت با این ازدواج می‌کند.
او در سال ۱۳۵۲ برای تکمیل تخصص‌های توپخانه از طرف ارتش به آمریکا اعزام می‌شود تا دوره هواسنجی بالستیک را بگذراند. او این دوره آموزشی را در شهر فورت سیل در ایالت اوکلاهما، در منطقه‌ای نظامی، با موفقیت طی کرده و پس از گذراندن دوره، با تخصصی جدید به ایران مراجعت می‌کند.
پیش از انقلاب علی صیاد شیرازی با انجام مطالعات مذهبی، خط و ربط سیاسی خود را می‌یابد و به مخالفت با رژیم پهلوی بر می‌خیزد. که ضد اطلاعات ارتش به این مقوله حساس شده و او را شدیدا تحت نظر قرار می‌دهد. این سازمان حتی او را از داشتن جنگ افزار منع می‌کند و از قرار دادن مسئولیت ها و مشاغل حساس به وی شدیدا جلوگیری به عمل می‌آورد.
او همچنین در 19 بهمن دستگیر و به زندان می‌رود که در آستانه پیروزی انقلاب آزاد می‌گردد. او پس از انقلاب با همکاری سید یحیی رحیم صفوی مشغول محافظت از پادگان ها می‌شود.
صیاد شیرازی همچنین پس از پیروزی انقلاب ایران، در بحبوحه غائله ضد انقلاب در کردستان، به فرماندهی عملیات شمال غرب کشور برگزیده شد و در نبردهای کردستان به همراه شهید دکتر مصطفی چمران نقش مهمی ایفا نمود.
او همچنین به همراه دیگر فرماندهان انقلابی موفق به فتح کردستان می‌شود که همین امر موجب ترفیع درجه وی از سرگرد به سرهنگ می‌شود. او پس از عملیات ناموفقی که در جبهه غرب دارد با بنی صدر فرمانده کل نیروهای مسلح وقت درگیری لفظی پیدا می‌کند. که بنی صدر به تلافی صحبت های او دو درجه از او سلب کرده و او را از ارتش اخراج می‌کند. که با عزل بنی صدر و روی کار آمدن دولت شهید رجایی دوباره به ارتش باز می‌گردد و درجه هایش به او پس داده می‌شود. شهید صیاد شیرازی بسیار علاقمند به فعالیت در نیروی زمینی ارتش را داشت و شاید بدترین اتفاقی که برای او رخ می‌دهد همین اجبار به رفتن او از نیروی زمینی ارتش است.
او پس از بازگشت به ارتش قرارگاه مشترک ارتش و سپاه با نام قرارگاه حمزه سیدالشهدا را راه اندازی کرد که با هدف حل مشکلات و اختلافات فی ما بین این دو نهاد انقلابی صورت پذیرفت.
او همچنین با همکاری لشکرهای ۶۴ ارومیه و ۲۸ کردستان و تیپ ۲۳ هوابرد و تیپ ۳۰ گرگان توانست در کردستان عملیات کند و شهرهای اشنویه و بوکان را آزاد کند.
در مهرماه 1360 و پس از شهادت شهید سرلشکر ولی الله فلاحی نژاد و در حالی که سرلشکر قاسمعلی ظهیر نژاد جایگزین آن شهید در فرماندهی ستاد کل ارتش شد، با پیشنهاد برخی از سران نظام و موافقت امام خمینی سرهنگ علی صیاد شیرازی به فرماندهی نیروی زمینی ارتش منصوب شد که این مسئولیت تا مرداد 1365 ادامه داشت.
او با مشارکت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، در عملیات طریق القدس، فتح‌المبین، بیت‌المقدس، رمضان، مسلم‌بن‌عقیل، مطلع‌الفجر، محرم، والفجر۱، ۲، ۳، ۴، ۸، ۹، عملیات خیبر و بدر و قادر شرکت نمود و حائز پیروزی‌های بزرگ برای ملت ایران شد.
او در تیر ماه ۱۳۶۵ با پیشنهاد آیت الله خامنه‌ای رییس جمهور وقت و به فرمان فرمانده کل قوا به عضویت شورای عالی دفاع منصوب شد و در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۶۶ به درجه سرتیپی ارتقاء یافت. او همچنین یکی از طراحان اصلی عملیات مرصاد بود که بدینوسیله توانست ضربات سنگین و مهلکی را بر پیکره منافقین و ضد انقلاب وارد سازد.
در مهرماه 1368 از سوی رهبر معظم انقلاب به سمت معاونت بازرسی ستاد کل نیروهای مسلح و در شهریور ۱۳۷۲ به سمت جانشین رئیس ستاد کل نیروهای مسلح منصوب شد.
او در ۱۶ فروردین ۱۳۷۸ همزمان با عید سعید غدیر از سوی فرمانده کل قوا به درجه سرلشکری ارتقاء پیدا کرد که این درجه مجدداً پس از شهادت او به سپهبدی ارتقاء یافت.
از آنجا که شهید علی صیاد شیرازی در قلع و قمع کردن منافقین و ضد انقلاب در غرب کشور نقش مهمی را ایفا کرده بود و توانسته بود ضربات جبران ناپذیری به آنها وارد کند، در 21 فروردین در مقابل چشمان فرزندش ترور شد و به شهادت رسید.
در مراسم تشییع پیکر شهید صیاد شیرازی، رهبر انقلاب پس از اقامه نماز بر آن پیکر پاک، خم می‌شوند و بر تابوتش بوسه می‌زنند. که این اوج عزت یک سرباز می‌تواند باشد که مولا و فرماندهش پس از شهادت با او چنین کند.
پس از ترور شهید صیاد شیرازی توسط کوردلان منافق، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی انتقام سختی از منافقن در دل خاک عراق می‌گیرد. آنها طی یك طرح عملیاتی از ساعت 4 تا 8 صبح تمام مقرهای منافقین از پادگان اشرف گرفته تا العماره را با شلیك بیش از هزار موشك و گلوله توپخانه برد بلند، منهدم و تلفات سنگینی را به آنها وارد می‌کنند. که به دنبال این عملیات عراق هیچ واكنشی از خود نشان نمی دهد و تنها به گله مختصری بسنده می‌کند. این در حالی است مستنداتی وجود دارد که تصمیم به ترور این شهید با هماهنگی شخص صدام گرفته شده بود.
گفته می‌شود دو روز پس از شهادت شهید صیاد شیرازی، در حالی‌كه صدام به تازگی از تكریت و كاخ پیچ در پیچش بازگشته بود از «حمود» منشی خود خواست مراتب تشكرش را از منافقین به دلیل ترور این افسر ایرانی به آنها ابلاغ و به «قصی» پسر جنایتكار و فاسدش نیز دستور داد به سران منافقین پاداش دهد. صدام به حمود گفته بود كاش این ترور در سال‌های اول جنگ رخ می‌داد.