فضایی که ما مجازی می خوانیمش و غیر واقعی درکش می کنیم، غرب آن را عرصه کنترل و هدایت افکار نامیده است.
عصر کنونی را به درستی عصر انفجار اطلاعات نامیده اند؛ سرعت، تنوع و تکثر آگاهی ها به طرز بی سابقه ای در حال رشد است؛ در کنار این موضوع فضای مجازی آن قدر آمیخته با زندگی انسان ها شده است که بسیاری از علاقمندان به این عرصه ارتباطی جدید،در صورت عدم دسترسی به این فضا،زندگی روزمره خود را دچار اخلال می بینند و به عبارتی بدان وابستگی مفرط پیدا کرده اند. به همین دلیل است که با همه جایگاه و اثرگذاری که فضای مجازی در ساخت و حیات بشر امروز دارد، اما دولت ها و حکومت ها هرگز حاضر نشده اند با ملاحظات گوناگون نسبت به این وضعیت کنار نشسته و صرفا نقش تماشاگر داشته باشند. در این یادداشت کوتاه توجه به دو نکته اهمیت طرح پیدا می کند:
1- نخست آنکه توصیه مهم به واضعان عبارت «فضای مجازی» آن است که در معنی این واژه تجدید نظر کنند. فضای مجازی برگردان «virtual space» است، کهvirtual از ریشه virtue به معنای تقوا، حسن، عفت، پاکدامنی و پرهیزگاری آمده و virtual نیز واقعى، معنوى، موجود بالقوه، تقدیرى، مجازى است. حال باید این سوال را از کسانی که چنین لفظی را ابداع کرده اند پرسید که بر اساس کدام منطق و استدلال عبارت بی اساس فضای مجازی را در ادبیات عمومی کشور رایج ساخته اید؟ مگر امروزه واقعی تر از این فضای ارتباطی و اطلاعاتی کنونی هم داریم؟جوانان و نوجوانانی که اینک به طور زنده ارتباط نوشتاری، صوتی و تصویری با افراد محیط پیرامون خود برقرار می کنند چگونه می پذیرند که این عرصه، عرصه ی مجاز است، در حالیکه او پدیده ها و رخدادهایی را به چشم خویش می بیند که کاملا واقعی است. به نظر می رسد که مجازی دیدن این عرصه بیشتر از آنکه بر جامعه اثر بگذارد، مسئولینی را تحت تاثیر قرار داده که نسبت به این حوزه حس بی تفاوتی دارند و یا آنکه قصد بهره برداری سیاسی از آثار این واقعیت ارتباطی و اطلاعاتی را دارند.
2- عبارت «virtual space» یا همان فضای مجازی خودمان، در جوامع غربی چندان استعمال نمی شود و با مفهوم غیرواقعی قابل درک نیست. آنها عبارتی بنام «cyber space» یا فضای کنترل و هدایت را بکار می برند.cyber اصالتا واژه ای است از یونان باستان با مفهوم کنترل، راهبری و هدایت. با عرض تاسف فضایی که ما مجازی می خوانیمش و غیر واقعی درکش می کنیم، غرب آن را عرصه کنترل و هدایت افکار نامیده است. با این استدلال که مسئولین سیاسی غرب، کنترل و تامین امنیت وتعیین و استمرار رویکردها و جهت گیری های فکری و فرهنگی را قربانی ژست های تبلیغاتی نمی کنند، چرا که لجام گسیختگی در این عرصه منافع ملی را به مخاطره می اندازد؛ بنابراین، نتیجه نحوه مواجهه و نگاه ما در ایران با فضای مجازی شده ولنگاری فرهنگی و باورپذیری سخت اقتضائات و پیامدهای عرصه فضای مجازی برای مدیران و مردم، و برآیند عمل و مواجهه غرب شده اعمال نظارت و ارسال اطلاعات هدایت شده در سطحوم مختلف جامعه. بنابراین به نظر می رسد گام اول در حوزه اصلاح و بازنگری و ضابطه مند کردن در فضای مجازی، اصلاح نگاه، نگرش و تصوراتی است که به غلط در جامعه و عموم مردم شکل گرفته است.