گزارش روز/ عصبانیت از مواضع انقلابی!

پایگاه بصیرت / سید فخرالدین موسوی

یادداشت: کمتر کسی است که شب گذشته حرف‌های ابراهیم حاتمی‌کیا در مراسم اختتامیه جشنواره فجر را نشنیده باشد، وقتی او برای دریافت سیمرغ بهترین کارگردانی برای فیلم «به وقت شام» در دوره سی‌وششم جشنواره نامش خوانده شد و با بغض جملاتش را با این عبارات آغاز کرد که «من فیلمساز وابسته‌ام؛ فیلمساز نظام هستم.» جملاتی که در ادامه به انتقاد از واژه‌سازی برخی از چهره‌های رسانه‌ای درباره حمایت‌های صورت گرفته از او برای ساخت فیلمش و سرمایه‌گذار این پروژه رسید، با تشکر از حاج‌قاسم سلیمانی ادامه یافت و با شکایت از مسئولان رسانه ملی به پایان رسید. اما آنچه در این میان جلب توجه می‌کند واکنش به سخنان کارگردان «آژانس شیشه‌ای» بود. جریانی خاص شاید هنوز جملات ابراهیم حاتمی‌کیا پایان نیافته بود که در فضای مجازی حمله و توهین به او را آغاز کرد که شاید در نگاه اول کمی عجیب به نظر می‌رسید و این سؤال را به ذهن می‌آورد که مگر حاتمی‌کیا چه گفت که موجب عصبانیت آنها شد و چنین واکنش نشان دادند؟! شاید باید راز این خشم را در این جمله کارگردان «از کرخه تا راین» یافت که گفت: «من افتخار می‌کنم که فیلمی ساختم در مورد مدافعان حرم؛ من بابت کارهایی که انجام داده‌ام شرمنده نیستم»؛ جملاتی که واضح است آن جریان‌های خاص آن را برنمی‌تابد. روشن است جریانی که در تمام این سال‌ها تلاش کرده است، هنرمندان این مرز و بوم از انقلابی بودن، از حرف زدن درباره ارزش‌ها، از روایت کردن انقلاب و پژواک صدای انقلاب بودن، شرمنده باشند، وقتی به ناگاه مشاهده می‌کنند که کارگردان استخوان‌داری مانند حاتمی‌کیا می‌ایستد و با صدایی رسا می‌گوید به انقلابی بودن افتخار می‌کنم و انقلابی بودن را تبلیغ می‌کند. عصبانی شوند، وقتی نگاه می‌کنند و می‌بینند که جو سنگینی که به دنبال شکل دادن به آن بودند در حال درهم شکستن است و هر سال بر تعداد حاتمی‌کیاها در سینمای ایران افزوده می‌شود، وقتی این واقعیت را در نظر بگیریم دیگر آشفتگی‌شان و به راه افتادن سیل توهین‌های آنها درکش سخت نخواهد بود.