روند تحولات سوریه در این هفت سال درگیری نفس‌گیر در بین دو مرحله نظامی و سیاسی در نوسان بوده است[...]
یادداشت: روند
تحولات سوریه در این هفت سال درگیری نفس‌گیر در بین دو مرحله نظامی و
سیاسی در نوسان بوده است. جبهه سلطه به رهبری مثلث غربی‌ـ عبری‌ـ عربی که
صدها گروه و جریان تروریستی‌ـ تکفیری را به نیابت از خود به جان مردم و
نظام سیاسی سوریه انداخته، هرگاه در صحنه تحولات میدانی و مبارزات نظامی کم
آورده و احساس کرده است کفه ترازو به نفع جبهه مقاومت و نیروهای ارتشی و
مردمی سوریه در دفاع از خاک و عِرض و مردمش است، با فرار به جلو مذاکره صلح و
حل مسئله از طریق گفت‌وگوی سیاسی و نظارت سازمان‌های بین‌المللی را
درخواست کرده است؛ اما بالعکس هرگاه گروه‌های تکفیری با حمایت‌های
همه‌جانبه آنها در ریل پیروزی قرار گرفته و به اشغال سرزمینی و کشتار
نیروهای سوری و حتی غیر نظامیان پرداخته‌اند، میدان را تعیین‌کننده تکلیف
سوریه اعلام کرده‌اند.
مواجهه جبهه سلطه با سلسله پیروزی‌های سوری در
غوطه شرقی به منزله منطقه‌ای استراتژیک در مجاورت پایتخت که از سال 2012 در
اختیار تروریست‌ها بوده و تلاش ارتش برای آزادسازی آن بارها به شکست
انجامید، در روزهای اخیر تکرار همین داستان است. شب گذشته در شورای امنیت
سازمان ملل قطعنامه‌ای برای اعمال آتش‌بس 30 روزه در سوریه تصویب شد که
اگرچه با فشار روسیه، گروه‌های تروریستی القاعده، جبهه‌النصره و داعش از
زیر چتر حمایتی این آتش‌بس بیرون رفتند؛ اما به زعم برخی تحلیلگران، کاخ
سفید و همدستانش وقتی از حضور در غوطه شرقی ناکام ماندند، تلاش کردند موضوع
را به شورای امنیت بکشانند تا از این طریق بتوانند بخشی از معارضان را
خارج و آنها را در یک نقطه امن مستقر کنند.
از این رو قطعنامه آتش‌بس
سوریه، مسئله تروریست‌ها را حل نمی‌کند و تنها راه گریزی است که آمریکا را
از بن‌بست رفتار دوگانه خود در حمایت و حمله به تروریست‌ها خارج می‌کند و
مفری برای فرار تروریست‌های نیابتی از شکست و نابودی فراهم می‌آورد. شاهد
مدعای ما این است که نیروهای معارض و تروریست‌ها در همان دقایق اولیه صدور
قطعنامه آتش‌بس، آن را زیر پا گذاشته، هم مواضع نیروهای دفاعی سوریه و
مقاومت را بمباران کردند و هم به طرف مردم و غیر نظامی‌ها در دمشق و ریف آن
خمپاره‌پراکنی کرده و تعدادی از مردم سوریه را کشته و زخمی کردند.