صفحه نخست

بین الملل

سیاسی

چند رسانه ای

اقتصادی

فرهنگی

حماسه و جهاد

دیدگاه

آذربایجان غربی

آذربایجان شرقی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

کهگیلویه و بویراحمد

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صبح صادق

محرومیت زدایی

صفحات داخلی

صفحه نخست >>  عمومی >> آخرین اخبار
تاریخ انتشار : ۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۷ - ۱۰:۰۵  ، 
شناسه خبر : ۳۱۰۸۵۸
وقتی از ضرورت خوش‌بین نبودن به دشمن و اعتماد نداشتن به آمریکا حرف می‌زنیم و هشدار می‌دهیم که مراقب مکر طرف مقابل باشید و فریب لبخندها را نخورید، وقتی می‌گوییم بزرگ‌ترین مشکل کشور مدیران ناکارآمد و غیر انقلابی‌ هستند[...]
پایگاه بصیرت / سید فخرالدین موسوی
یادداشت: وقتی از ضرورت خوش‌بین نبودن به دشمن و اعتماد نداشتن به آمریکا حرف می‌زنیم و هشدار می‌دهیم که مراقب مکر طرف مقابل باشید و فریب لبخندها را نخورید، وقتی می‌گوییم بزرگ‌ترین مشکل کشور مدیران ناکارآمد و غیر انقلابی‌ هستند که متأسفانه منافع کشور را در نظر نمی‌گیرند و در برابر غرب واداده هستند، عده‌ای پیدا می‌شوند که این موضوعات و جملات را بازی با کلمات می‌خوانند یا این تذکرهای دلسوزانه را نشانه دلواپسی، بزدلی، ترسو بودن، بی‌سواد بودن، بی‌شناسنامه بودن و... می‌دانند، اما اکنون نتیجه خسارت‌بار همان اعتمادهای بی‌جا، همان دلخوش بودن به حرف دشمن، همان به کار گرفته شدن مدیران واداده و غیرانقلابی در برابر ماست، که یک نمونه واضح آن را می‌توان در قرارداد خرید هواپیما از شرکت‌های  بوئینگ و ایرباس دید؛ قراردادهای پر سر و صدایی که به خاطر آن رئیس‌جمهور کشورمان شخصاً با رئیس شرکت ایرباس در فرانسه دیدار کرد؛ اما اکنون با خروج آمریکا از برجام تکلیف آنها نامشخص است و «اصغر فخریه‌کاشان» مشاور وزیر راه و شهرسازی در امور بین‌الملل درباره وضعیت این قراردادها پس از تصمیم ترامپ می‌گوید: «موضوع خروج از برجام در قراردادها پیش‌بینی نشده بود و قرار نبود این چنین پیش‌بینی داشته باشیم. اکنون باید منتظر بود و دید که کمپانی ایرباس در این باره چه تصمیمی می‌گیرد.» بله، به همین سادگی که می‌خوانید کشور ایران باید منتظر و معطل تصمیم یک شرکت بماند! شرکتی که خود رسانه‌های فرانسوی نوشتند، قراردادشان با ایران آن را از ورشکستگی نجات داد! و اینجاست که باید گفت، ای کاش مسئولان دولتی و مسئولان مذاکره با این شرکت به جای آنکه با پشت‌گرمی به قرارداد خود با غربی‌ها به منتقدان داخلی حمله کنند، به صداقت و دلسوزی منتقدان شک نمی‌کردند و با حمایت و پشتوانه نیروهای انقلابی و مردم از موضع قدرت، قراردادهای محکم و متقن با غربی‌ها می‌بستند. واقعیت این است که مهم‌تر از جمع و تفریق کشورهای دور میز مذاکره،‌ مذاکره منهای خوش‌بینی، اعتماد و به علاوه تضمین‌های معتبر است.
نام:
ایمیل:
نظر: