انقلاب اسلامی ایران موجب تغییر در بسیاری از رسمها و روشها و جریانهای حاکم در رژیم پهلوی شد که یکی از مصادیق آن توجه به توسعه متوازن و جلوگیری از تمرکز امکانات بود[...]
یادداشت: انقلاب
اسلامی ایران موجب تغییر در بسیاری از رسمها و روشها و جریانهای حاکم
در رژیم پهلوی شد که یکی از مصادیق آن توجه به توسعه متوازن و جلوگیری از
تمرکز امکانات بود؛ در حالی که در دوران پهلوی تنها شاهد زرق و برق و
سرازیر شدن امکانات وارداتی به تهران، آن هم نه تمام مناطق، بلکه بخشهایی
از پایتخت بودیم؛ موضوعی که به مهاجرت گسترده از روستا به شهر منجر شد؛ به
شکلی که در دوران پهلوی ایران از کشوری که عمده مردمش روستانشین و
تولیدکننده بودند، به مردمانی شهرنشین و مصرفکننده تبدیل شد! اما با
انقلاب اسلامی نگاه یکسان به بخشهای گوناگون و توسعه متوازن به یکی از
شعارهای اصلی بدل شد و امروز در جشن چهل سالگی انقلاب میتوان با صراحت و
قاطعیت گفت، بسیاری از زیرساختها به سراسر کشور رسیدهاند. در سالهای پس
از انقلاب توسعه شبکه برق کشور تقریباً صد درصدی بوده است و امروز شاید
نتوان روستا و حتی دهستانی را در کشور یافت که از نعمت برق بینصیب باشد،
توسعه شبکه آب و فاضلاب از کلانشهرها آغاز شد و اکنون در همه شهرها و
روستاهای کشور ادامه دارد. شبکه گاز که حتی در تهران در سالهای پیش از
انقلاب وجود نداشت، اکنون در بسیاری از روستاهای کشور وجود دارد و شاهد
توسعه بیش از 70 درصدی شبکه گازرسانی در کشور هستیم. موضوعی که درباره
راههای ارتباطی و جادههای مواصلاتی، بهداشت و درمان، سرانه مراکز ورزشی
و... نیز صادق است. نکته قابل توجه این است که این اتفاق با وجود جنگ هشت
ساله و تحریمهای گسترده اتفاق افتاده است و حتی در دوران سخت جنگ نیز روند
توسعه این زیرساختها متوقف نشده است؛ البته ناگفته نماند که برخی مدیران و
بعضی از دولتهای پس از انقلاب که نگاه تمرکزگرا به مرکز داشتند، بعضاً از
رویکرد انقلابی و مطالبه ملی انحرافاتی داشتهاند و نشانههای آن را اکنون
میتوان مشاهده کرد که این مهم نیز انشاءالله با مطالبهگری جریانهای
انقلابی به مسیر اصلی خود باز خواهد گشت.