یادداشت: به جرئت می‌توان مدعی شد، سفر رئیس‌جمهور کشورمان به عراق در روزهای پایانی سال 97 از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین رویدادهای سال جاری شمرده می‌شود. سفری که بعد از گذشت چند روز همچنان به شکل ویژه مورد توجه تحلیلگران سیاسی و رسانه‌ها قرار دارد. در این بین، آنچه از دید ناظران سیاسی دور نماند، مقایسه سفر رئیس‌جمهور کشورمان با سفر ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا در ماه گذشته به عراق بود که به طور برجسته بازتاب پیدا کرد؛ از این منظر طبیعی بود که در این فضا بیشترین واکنش‌های منفی به این سفر از سوی مقامات آمریکایی اظهار شود و غیر منتظره نبود که برخی مسئولان نظام استکباری به تخطئه این اقدام و تلاش برای ایجاد تفرقه بین دولت‌ها و ملت‌های عراق و ایران دست بزنند؛ در همین زمینه، «رویترز» گزارش داد، «مایک پمپئو» وزیر خارجه آمریکا مدعی شد ایران تلاش می‌کند عراق را به یک «دولت خراج‌گزار» تبدیل کند. برایان هوک، نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور ایران نیز گفت: «ایالات متحده حامی حق حاکمیت، امنیت و کامیابی عراق است، اما حکومت ایران نماینده هیچ‌کدام از این منافع نیست.»
موضوع بی‌توجهی ایران به منافع ملی عراق در حالی بیان می‌شود که آن زمان که آمریکا خود مشغول اقدامات خرابکارانه در عراق و سرگرم حمایت از گروه‌های تروریستی در این کشور بود، ایران به طور جدی و عملی در کنار دولت و ملت عراق ایستاده بود.
بر مبنا و معیار شاخصی که حضرت امام(ره) پیش روی ما گذاشته است که فرمودند رضایتمندی و ناخشنودی استکبار را مبنای صحیح بودن یا نبودن اقدامات خودتان ارزیابی کنید، باید گفت این سفر هم از نظر طراحی اولیه و هم از نظر دستاوردها مهم و تاریخی ارزیابی می‌شود که این‌گونه مقامات آمریکایی را برافرخته کرده است. نکته دیگری که در سفر اخیر معاون اول رئیس‌جمهور کشورمان به سوریه و اکنون آقای روحانی به عراق قابل تحلیل است، آن است که در شرایطی که اروپا و آمریکا نقض پیمان کرده‌اند و برخلاف تحلیل‌های مغرضانه‌ای که مدعی است اقتصاد ایران در حال هزینه دادن به سیاست خارجی و ایدئولوژی منطقه‌ای خود است، اما فی‌الواقع در چنین شرایط حساس تحریمی و اقتصادی محور مقاومت افزون بر کارکردهای سیاسی‌ـ امنیتی، ظرفیت‌های گسترده اقتصادی نیز برای کشورمان دارد.