نشریه فارین‌پالیسی در همین باره با انتشار گزارشی تاکید کرده شاید در وهله اول و در کوتاه‌مدت تحریم‌ها بتواند بر اقتصاد ایران تأثیر گذاشته و سهم ایران از بازار نفت را کاهش دهد اما در درازمدت نمی‌توان به اثرگذاری تحریم‌ها در جهت تغییر رفتار نظام جمهوری اسلامی دل خوش کرد.
این نشریه در ادامه آورده است: «از هم اینک خریداران نفت ایران در فضای رسانه‌ها فریاد برآورده و اعتراض خود را به دولت ترامپ بیان کرده‌اند که نمی‌توانند با این سرعت به دنبال جایگزین کردن نفت ایران با نفت سایر کشورهای منطقه باشند. به همین دلیل به نظر می‌رسد آنها در نهایت هم نتوانند میزان واردات نفت از ایران را به صفر برسانند. هیچ منبع قابل اطمینان و درستی برای جایگزین کردن نفت ایران وجود ندارد. اگر کشورهای وارد‌کننده نفت از ایران در وهله اول هم برای مدتی میزان واردات خود از این کشور را کاهش دهند اما در درازمدت راه‌های دیگری را برای انجام تجارت با ایران پیدا خواهند کرد و این به معنای آن است که به راه‌هایی برای انجام این کار متوسل می‌شوند که می‌تواند از تیررس دولت آمریکا نیز پنهان بماند. ترامپ شاید بتواند در این مرحله ثابت کند آمریکا می‌تواند از اقتصاد جهانی به عنوان سلاح در راستای منافع ملی‌اش استفاده کند اما در درازمدت این سلاح باعث تنگ‌تر شدن دایره همکاران و تاجران با آمریکا خواهد شد».
تحلیلگران این نشریه بر این عقیده‌اند که تحریم‌های ترامپ علیه اقتصاد ایران در مسائل منطقه‌ای نیز تأثیر بسیار زیادی بر امنیت آمریکا خواهد داشت. در این گزارش آمده است: «تهران مطمئناً اقدامات آمریکا و متحدانش در منطقه را بی‌پاسخ نخواهد گذاشت. ایران از هم اینک می‌تواند از برجام و قرارداد هسته‌ای سال 2015 میلادی خارج شود. اروپایی‌ها و سایر موافقان این توافق، از هم اینک درباره این موضوع نگرانی داشته و از آمریکا عصبانی هستند. این مساله باعث می‌شود همان همکاری اندک و محدود آنها درباره مسائل امنیتی نیز با کاهشی بیش از پیش روبه‌رو شود».
در ادامه این مطلب آمده است: «تا اینجای کار همه می‌دانند افزایش فشارهای اقتصادی بر ایران توسط دولت ترامپ یک هدف عمده را پی می‌گیرد و آن تلاش برای تغییر رژیم ایران است. ترامپ می‌خواهد شاهد ایرانی باشد که در مسائل منطقه دخالت نمی‌کند، قدرت موشکی ندارد و به دنبال دستیابی به انرژی هسته‌ای نیز نیست. مطمئناً بسیاری در بیرون از ایران به دنبال رسیدن به این اهداف هستند و از این مساله استقبال می‌کنند اما شواهد بسیار کمی وجود دارد که نشان دهد این اهداف در نهایت با فشار حداکثری بر اقتصاد ایران بتواند نتیجه مطلوب مورد نظر ترامپ را به همراه داشته باشد. مساله‌ای که باید سنجیده شود، این است که این اقدامات با چه هزینه‌ای دنبال می‌شود و آیا هزینه‌های گزاف تلاش برای منزوی‌کردن ایران می‌تواند ترامپ را به اهدافش برساند؟»
الیزابت روزنبرگ، تحلیلگر این نشریه آمریکایی بر این عقیده است که هزینه‌های آمریکا برای منزوی کردن ایران بسیار بیشتر از منافعی است که شاید به دست آورد.
او در این مطلب می‌نویسد: «در وهله اول باید این را در نظر داشت که سیاست حداکثری زمانی به نتیجه می‌رسد که میزان درآمدهای نفتی ایران در ماه آینده میلادی بشدت با شیبی تند و سریع کاهش پیدا کند اما شواهد نشان می‌دهد اگر وارد‌کنندگان بزرگ نیز این بازار را رها کنند، خریداران کوچک که با کشتی‌های کوچک و گاه با دستکاری در شواهد و اسناد و تغییر پرچم کشتی‌ها اقدام به خرید نفت از ایران می‌کنند، کار خود را رها نمی‌کنند و این مساله باعث می‌شود ایران همچنان بتواند نفت خود را به میزان زیادی به دنیا بفروشد. در عین حال کشورهایی که از تصمیم ترامپ عصبانی هستند، به احتمال زیاد رو به اقدامات دیگری در جهت قاچاق نفت از ایران می‌آورند. از این کشورها می‌توان به هندوستان، ترکیه و چین اشاره کرد که از هم اینک انتظار می‌رود این نوع اقدامات را انجام دهند».
در ادامه نوشته روزنبرگ آمده است: «نکته دیگر این است که ایالات متحده نمی‌تواند تمام کسانی را که در طول این مدت با ایران به صورت علنی یا غیررسمی وارد معامله شده‌اند رهگیری کرده و آنها را مجازات کند. ایالات متحده که به صورت یکجانبه و بدون در نظر گرفتن نظر سایر متحدانش اقدام به ترک برجام کرده است، نمی‌تواند از آنها توقع داشته باشد به همان ترتیب و پشتکاری که قبل از سال 2015 داشتند، درباره نقض‌کنندگان تحریم ایران به دولت ترامپ اطلاعات بدهند. در این باره اگر ایران بتواند نیمی از میزان فعلی صادراتش را نیز به صورت‌های مختلف انجام دهد، دیگر کشورها نیز به این نتیجه می‌رسند که تحریم‌ها شاید به آن سختی و غیرقابل نقضی که آمریکا ادعا می‌کرد نبوده و می‌توان راهی برای زندگی مسالمت‌آمیز با آنها یا نقض کردن‌شان پیدا کرد. این مساله تنها به اعتبار آمریکا صدمه می‌زند و سیاست ترامپ در این باره بی‌نتیجه خواهد ماند».
جنیفر روبین، تحلیلگر روزنامه واشنگتن پست نیز در همین باره نوشته است: «مشخص نیست آیا کشورهای عضو گروه 1+5 که زمانی با ایران بر سر برنامه هسته‌ای‌اش گفت‌وگو می‌کردند، همچنان از تحریم‌ها علیه این کشور حمایت کنند و فشار این کمپین آمریکایی نمی‌تواند آنها را وادار به پذیرش سیاست‌های ترامپ کند. ترامپ هم نیازمند رسیدن به توافق با چین بر سر تعاملات تجاری 2 کشور است و نمی‌تواند تمام معاملات اقتصادی پکن با ایران را از بین برده و در عین حال از آنها بخواهد در گفت‌وگوهای تجاری به او امتیاز بدهند. ایالات متحده در عین حال به کمک چین برای کنترل کره‌شمالی نیز نیاز دارد و اگر بخواهد باب رویارویی با اقتصاد این کشور از منظر روابط با ایران را بگشاید، مطمئناً در مساله کره‌شمالی باید منتظر اقدامات دیگری از جانب چین باشد».
منبع: وطن امروز