یادداشت: تبلیغات و جنگ روانی آمریکایی‌ـ سعودی در حالی انجام می‌شود که تجاوز ائتلاف سعودی به یمن‌ـ که از مارس2015 آغاز شده‌ـ هم اکنون نیز متوقف نشده و بر اساس گزارش دانشگاه «دنور» که با نظارت سازمان ملل انجام شده است، حدود 131 هزار یمنی بین سال 2015 و اواخر سال 2019 جان خود را از دست داده‌اند و میزان تلفات ناشی از درگیری و بیماری 233 هزار نفر یا به عبارتی 8 درصد جمعیت 30 میلیونی یمن برآورد شده است؛ بر اساس همین گزارش در پنج سال اخیر حدود 89 میلیارد دلار به اقتصاد یمن خسارت وارد شده است. اینها تنها بخشی از فجایعی است که ائتلاف سعودی از فروردین 1394 در یمن مرتکب شده است.
یمن تنها بخشی از مظلومیت محور مقاومت و البته آشکارترین نماد مظلومیت مقاومت است. در سال‌های گذشته همین کشورهایی که اجازه نداده و نمی‌دهند غذا و دارو به مردم یمن برسد و به بی‌رحمانه‌ترین محاصره زمانه علیه مردم یمن دست زده‌اند، سبب شده‌اند مردم عراق، سوریه و لبنان نیز از جنگ نظامی در امان نباشند و روزی نیست که خبری از جنایت‌های محور آمریکایی‌ـ سعودی و صهیونیستی در این کشورها منتشر نشود. در این میان جنگ اقتصادی که همین ائتلاف خبیث علیه مردم ایران و نظام جمهوری اسلامی به راه انداخته‌اند، خود جای بحث مفصل دارد. این ائتلاف از اردیبهشت 1397 با خروج آمریکا از برجام و اعمال فشار حداکثری مصمم بود صادرات نفت ایران را به صفر برساند و در نهایت جمهوری اسلامی ایران را به منزله قلب تپنده محور مقاومت به نقطه تسلیم برساند.
با این شرایط که ائتلاف مذکور پدید آورده، چگونه انتظار دارند محور مقاومت دست روی دست بگذارد و تماشاگر ظلم‌ها و جنایت‌های بیشماری باشد که روزانه علیه مردم مظلوم یمن اتفاق می‌افتد؟ چرا نباید به انصارالله حق داد که آرامکو را در هم بکوبد و صادرات نیمی از نفت عربستان را متوقف کند؟ امروز جغرافیای تهدید و تهاجم برای محور مقاومت گستره‌ای است که از مدیترانه تا اقیانوس هند را در بر می‌گیرد. جبهه مقاومت در این مقطع بیش از هر زمانی از حیث معنایی و هویتی به هم نزدیک شده و درک مشابهی از دشمن و تهدید دارند. بی‌تردید، اگر ائتلاف مذکور تغییر سیاست ندهد و از «جنایت نظامی» و «جنگ اقتصادی» دست برندارد، قطعاً حمله به آرامکو آخرین و مهم‌ترین حملات نخواهد بود.